Posts

Showing posts from September, 2018

ႏွင္းပြင့္ျဖဴစံအိမ္ ( စ + ဆံုး )

ႏွင္းပြင့္ျဖဴစံအိမ္ေ႐ွ႕တြင္ မာဇဒါကားေလး ၀င္လာပါသည္၊ ေက်ာက္ျပားျဖဴ မ်ားကို ေအာက္ခံထားၿပီး ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ႏွင္းပြင့္ျဖဴစံအိမ္သည္ ဂြမ္းပုံႀကီးတခုလို ျဖစ္ေနသည္။မဟူရာေက်ာက္နက္ျပားမ်ားကို စီခင္းထားသည့္ အိမ္အ၀င္ လမ္းသြယ္ေလးမွာ ႏွစ္ဆယ္ေပခန္႔ က်ယ္ေပသည္။ လမ္းကေလး၏ တဘက္တခ်က္စီ တြင္ ထင္း႐ွဴးပင္ပုကေလးမ်ားက စီစီရီရီစိုက္ထား၍ လွပတင့္တယ္ေနေပသည္။ ႏွင္းပြင့္ျဖဴ၏ေဘးနားတြင္ လွပခမ္းနားေသာ ေရကူးကန္ေလးက စိမ္းျမ၍ ေနေပသည္။ တိုက္၏မ်က္ႏွာစာ ဘက္တြင္ အပ်ံစား၊ အေကာင္းစား ကားကေလး မ်ားက ေနရာယူထားႏွင့္ေပၿပီ၊ ပန္းစုံေတာလယ္၏ အစပ္နားသို႔ ကားေမာင္းၿပီး စက္ရပ္လိုက္ပါသည္။ ကားေပၚတြင္ တူစုံတြဲ၍ လက္ခ်င္းယွက္ဆင္းလာၾကေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးသည္ ထယ္၀ါခန္႔ညားလွသည့္ အခ်စ္ နိဗၺာန္ဘုံကို လိုလားေတာင့္တခဲ့ေသာ ေနရာတခုအား ေရာက္႐ွိေနသည့္အလား ပီတိလႈိင္းမ်ား ေ၀ဆာေနၾကေသာ မ်က္ႏွာအသြယ္သြယ္ျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ရေပသည္။ ႏွင္းပြင့္ျဖဴ၏ လကမၻာထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ၾကေသာအခါတြင္ သီးျခားကမၻာငယ္ တခုထဲသို႔ ေရာက္႐ွိလာသည့္ႏွယ္ ခံစားရလိုက္ပါသည္။အခန္းထဲတြင္ သားနားလြန္း လွပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခန္းတြင္း႐ွိ မီးလုံးမ်ားကိုအေမွာင္ခ်ထားၿပီး ျပာလဲ့လဲ့မီးေရာင္ မွ်င္ကေလးေအာက္တြင္

စိတ္ပါလာရင္

 အိုး ” ဆက္ခနဲ ႐ုန္းၿပီး ထြက္ေျပးမလို လုပ္တဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳရဲ႕ ခါးသိမ္ကေလးကို လွမ္းဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ပါတယ္။ ႐ွင္မေတာင္သနပ္ခါးနံ႕သင္းေနတဲ႕ ပါးႏွစ္ဘက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ေမႊးပစ္လိုက္တယ္ ထိတ္လန္႕ၿပီး ခပ္ဟဟျဖစ္ေနတဲ႕ ႏႈတ္ခပ္းေလးကိုငံုၿပီးစုပ္ယူလိုက္ပါတယ္။ တစ္ခါတည္း ေကာ႕တက္ၿပီး လက္ထဲက စာအုပ္ပါလႊတ္ခ်လိုက္ပါတယ္ တစ္ခါမွအေတြ႕အၾကံဳမ႐ွိေသးတဲ႕ အပ်ိဳစင္ေလးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လႊတ္ခ်လိုက္တဲ႕ ျခင္းေတာင္းဟာ တစ္လိမ္႕လိမ္႕နဲ႕ အေတာ္ေ၀းေ၀းကိုေရာက္သြားပါတယ္ ေျမျပင္ကို မ်က္စိကစားၾကည္႕ေတာ႕ ျမက္ေျခာက္ေတြနဲ႕ သန္႕သန္႕႐ွင္း႐ွင္းျဖစ္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ အားမွသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ပြဲစား လာအံုးမွ အခုေတာ႕။ေကာ႕ေကာ႕ေလးျဖစ္ေနတဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳကိုမ်က္ခင္းေပၚ အသာပက္လက္လွဲခ်ေပးလိုက္ပါတယ္ လေရာင္ေအာက္မွာမ်က္စိမွိတ္အိပ္ေနတာ နတ္သမီးေလးက်ေနတာပဲ မ်က္ႏွာေပၚ စာအုပ္မိုးၿပီး နမ္းရင္းလက္တစ္ဖက္က ရင္စိအက်ႌေလးရဲ႕ႏိွပ္ၾကယ္သီးေတြကိုတစ္လံုးခ်င္းျဖဳတ္ေနတယ္။ အက်ႌကၽြတ္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ လေရာင္ေၾကာင့္လား မသိဘူး။ ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ေလးလို ေဖြးေနတဲ႕ သူ႕ရင္ဘတ္နဲ႕ ဗိုက္သားျပင္ဟာထင္းကနဲေပၚလာပါေတာ႕တယ္။ ““ ကိုေက်ာ္၀င္းေမာင္ခ်ိဳေၾကာက္တယ္ သြားပါရေစ ႐ွင့္ကိုလဲ

မရီးအပ်ိဳၾကီး

က်ေနာ္ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ မိန္းမဖက္က အစ္မ .မရီးေတာ္စပ္သူ အပ်ိဳၾကီးနဲ ့ အတူတူအိမ္ကို ေခၚေနရတယ္ေလ..။ မရီးကလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ရွာပါတယ္.။ သူက တကၠသိုလ္က ဆရာမဆိုေတာ့ မနက္ဆို ကားေလးေမာင္းျပီး ေက်ာင္းကိုလိုက္ပို ့ ညေနဆို သြားၾကိဳနဲ ့ ရင္းႏွီးမွဳေတာ့ အေတာ္ရွိလာတယ္ .။ သူ ့အေၾကာင္းနဲ ့ သူပံုစံကို ေျပာရဦးမယ္.။ သူက အပ်ိဳၾကီး စစ္စစ္ဗ်..။ အသက္က ၃၅ ေရာက္ေနျပီ ။ ငယ္စဥ္ကေတာ့ ရည္းစားရွိခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဇာတာမပါေတာ့ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အထိ မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ဘူး..။ ရုပ္ရည္နဲ ့ကုိယ္လံုးက ဆက္စီ မျဖစ္ေပမဲ့ အဆီကင္းျပီး ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ပဲ..။ ေျပာရရင္ အသားကျဖဴ..ရင္ေလးက ေမာက္ေမာက္ ဖင္ေလးက ေကာက္ေပါ့..။ သူက က်ေနာ့္မိန္းမ သူ့ညီမကုိ အရမ္းခ်စ္ေတာ့ က်ေနာ္ကိုလည္း ခ်စ္ရေတာ့တာေပါ့ ။ က်ေနာ္ကလည္း သူ ့ကို ကုိယ္အစ္မတစ္ေယာက္လို ျပန္ျပီး ဂရုစိုက္မိ ပါတယ္..။ ပိုျပီးခင္ဘို ့ေကာင္းတာက ႏွစ္ေယာက္တည္းမ်ား ကိစၥရွိလို ့အျပင္ကို သြားၾကရင္ သူနဲ ့က်ေနာ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပဲ ေျပာ ဆိုဆက္ဆံျပီး.သြားလာရတာ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုပါ ။ ဒီလိုနဲ ့တစ္ေန ့ မရီးက နယ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဘို ့အမိန္ ့က်လာေတာ့ သူ ့ရဲ ့ပစၥည္းေတြ သိမ္းဆည္းထုပ္ပိုးျပီး က်ေနာ္တို ့လင္မယား ၂ ေယာက္

တစ္​ခဏာဟာ တစ္​ဘဝစာပါ

တစ္​ခဏဟာ  တစ္​ဘဝစာပါ (စ/ဆုံး) *************************** သူရေဇာ္ ေရးသား၍ အခ်စ္တကၠသိုလ္ မွကူးယူသည္၊၊ #Creditသက္ဆိုင္သူအားလံုး    အို  အျပင္​ကိုမထြက္​​ေပမယ္​့ ရင္​ထဲမွာအလိုလိုျဖစ္​လာတဲ့ စကားရယ္​ပါ။ ​ေအး​ေလးရဲ႕ မမဟိုမွာ မမဘဲ လို႔​ေျပာၿပီး​ေမး​ေငါ့ျပတာကိုၾကည္​့ မိတဲ့အခါ။    က်မတို႔ရဲ႕ ​ေဘးႏွစ္​ခံု​ေက်ာ္​​ေလာက္​ စားပြဲမွာထိုင္​ၿပီး ဘယ္​အ ခ်ိန္​ထဲက ၾကည္​့​ေနမွန္​းမသိတဲ့ သူ႔ကို​ေတြ႔လိုက္​ရလို႔ ရင္​ထဲဖိုၿပီး ထြက္​လာတဲ့ ရင္​ထဲကအသံပါ။    ၾကည္​့​ေနပံုကလဲ စူးစူးစိုက္​စိုက္​ ၾကည္​့​ေနတဲ့​ေနရာကလဲ က်မ ရဲ႕ ထည္​ဝါလွတဲ့ တင္​သား​ေတြဆီဆို​ေတာ့လဲ ရင္​မဖိုဘဲရိွမလား အဲ့ ​ေကာင္​​ေလးကို မွတ္​မွတ္​ထင္​ထင္​ျဖစ္​​ေနတာ သံုး​ေလးရက္​ ရိွ​ေနၿပီ။    အစက​ေတာ့ ​ေအး​ေလးကိုပစ္​မွတ္​ထားတာလို႔ထင္​လို႔ ​ေဟ့ ​ေအး​ေလး ဟို​ေကာင္​​ေလး ဒို႔​ေနာက္​ကိုလိုက္​​ေနတာ ႏွစ္​ရက္​သံုး ရက္​​ေလာက္​ရိွၿပီ။ညီး​ေကာင္​​ေလးနဲ႔ ဖိုက္​တင္​​ေပးရ​ေတာ့မယ္​ ထင္​တယ္​ လို႔ က်မ​ေျပာ​ေတာ့    ဟာ မမကလဲ ​ေအး​ေလးမဟုတ္​ဘူး အာ့ကမမကို    ဟင္​ ငါ့ကို    အင္​း​ေလ မမ​ေသခ်ာၾကည္​့ပါလား သူ႔မ်က္​လံုးကဘယ္​မွာလဲ ဆိုတာ ​ေအး​ေလးၾကည္​့တာ​ေတာ့ မမဆီမွာဘ

ဆရာႀကီးစိန္​

ဆရာႀကီးစိန္ ဆိုလွ်င္ မသိသူမရွိသေလာက္ပင္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ေပ်ာက္ေစဆရာႀကီးၿဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ဟုသာေခၚေနရေသာလည္း အသက္မွာ(၃၄)ႏွစ္ခန္႕ သာရွိေသးသည္။ အရပ္ရွည္ရွည္၊ ဗလေကာင္းေကာင္း၊ အသားညိဳညိဳၿဖစ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစစ မဟာနဖူးၿဖင့္ ခန္႕ထည္သူတစ္ဦးၿဖစ္သည္။ သူသည္ တစ္ခ်ိန္က ဘိုးေတာ္ႀကီးတစ္ဦး၏ေနာက္တြင္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ရင္း ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီလိုက္ပါခဲ့ရာမွ ေပ်ာက္ေစအတတ္ကို တတ္ေၿမာက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူ၏ အမည္ရင္းမွာ ဂ်င္ေအာင္ၿဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္သားၿဖစ္ေလသည္။ သူ၏ဆရာ ဘိုးေတာ္ႀကီးမွာ ဘယ္ေရာက္လို့ ဘယ္ေတာင္တက္သြားသည္မသိ၊ ဂ်င္ေအာင္ ကေတာ့သူ့ဝမ္းသူေက်ာင္းကာ ဆရာႀကီးတစ္ဆူၿဖစ္၍ပင္ေနေတာ့သည္။ ယခုလည္း ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ၿမိဳ့ႀကီးတစ္ၿမိဳ့ႏွင့္မနီးမေဝး ေက်းရြာႀကီးတစ္ရြာႏွင့္ တစ္ေခၚေလာက္ေဝးေသာ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚရွိ ေစတီတစ္ဆူေဘးတြင္ ခိုင္ခန့္ေသာတဲႀကီးတစ္လံုး ေဆာက္ကာ သတၱဝါမ်ားကို ကယ္မေနေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ေယာဂီေရာင္အက်ႌ ႏွင့္ ေယာဂီေရာင္ပုဆိုးကိုသာ အၿမဲတမ္းဝတ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး ပုတီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္လံုးကို လည္ပင္းတြင္ ဆြဲထားတတ္သည္။ သူ၏ တဲနန္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ေဝဒနာသည္မ်ား တည္းခိုႏိူင္ရန္ တဲ (၄)(၅) လံုးေဆာက္ထားေသးသည္။ ] ဆရာႀကီး .. ဆရာႀကီး