အခ်စ္အိမ္ကေလး စ/ဆံုး
(၁) ျပန္လည္ဆုံစည္းၾကမယ္ အခ်စ္ရယ္
ကၽြန္ေတာ္ ကိုေမာင္ေမာင္ကို အေတာ္မေက်မနပ္ျဖစ္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ....ကၽြန္ေတာ့္ပိုင္နက္ထဲက အစာကို လက္ရဲ ဇက္ရဲနဲ႔ မခန္႔ေလးစား လုယူခဲ့တာကိုး။ ဒါကေတာ့....မျဖစ္သင့္ဘူး....။ သူဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ... ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ဘယ္ေလာက္ဘဲ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ေပါ့။ အခုေတာ့....ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေနရခက္....ေတြးရခက္နဲ႔ သူေပးထားတဲ့ လခကလဲ မနည္းဘူးေလ။ ေနာက္ၿပီး ဆိုင္တစ္ခုလုံးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အခြင့္အေရးအရဆုံးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေစာ္ကား ခဲ့တယ္။ ေစာက္ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ အထာကို ျပခဲ့တယ္။
" အင္း....ကိုေမာင္ေမာင္ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့မယ္....ေတာက္...."
ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရက်ိန္းဝါးခါ ေခါင္းလည္းမ်ားလွၿပီ ဒါေပမယ့္ သူမၾကားဘူး။ သူ႔ေရွ႕မွာေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲေပါ့။ ေငြေၾကာင့္လား။ မႏၱေလးမွာ ရည္းစားနဲ႔ ျပႆနာတက္လို႔ ရန္ကုန္ေျပးခဲ့တယ္။ အခုရန္ကုန္မွာ လူသတ္မႈျဖစ္ၿပီး ေထာင္ထဲ ဝင္ရေတာ့မလားပဲ၊ ေငြဂုဏ္၊ ေၾကးဂုဏ္၊ ရာထူးဂုဏ္ ျပည့္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရည္းစားသီရိက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အစစအရာရာ ျမင့္မားလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အကို အရင္းကို မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ၿပီး ျမဴဆြယ္ခဲ့တယ္။ အကိုဆိုတဲ့ ႏြားကလည္း ကိုယ့္ညီရည္းစား မွန္းသိရက္နဲ႔ ေစာက္ရွက္မရွိ တဲြခုတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မႏၱေလးမွာ ေနခ်င္စိတ္ကုန္ၿပီး ဘယ္သူ႔မွ ႏႈတ္မဆက္ဘဲ ထြက္ခဲ့ တာ....။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ တဏွာ႐ူး ေမာင္ေမာင္နဲ႔ေတြ႔ျပန္တယ္။ ကိုယ္နဲ႔အိပ္ရမယ့္ မိန္းမကို ေပၚတင္ႀကီး ျဖတ္လုခံရရင္ ဘယ္ေယာက္်ားက ေက်နပ္မွာလဲ....။
ခင္ဗ်ားဆိုရင္ေရာ ေက်နပ္မလား....မေက်နပ္ဘူးလား။
ဒါေစာ္ကားတာဗ်၊ အခုဆိုၾကည့္ေလ (၂၄)နာရီခံဖုိ႔ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ မေရႊထားဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေတာင္ မလာေတာ့ဘူး။ သူန႔ဲကိုေမာင္ေမာင္ ျဖစ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးထင္ၿပီး အခုဘဲေယာက္်ားကို သစၥာရွိတဲ့ မိန္းမ ျမတ္လိုလို၊ ဘာလိုလိုနဲ႔ လုပ္ျပေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရီခ်င္တာေပါ့...မင္းတုိ႔ မိန္းမေတြပါးစပ္ဟလိုက္တာနဲ႔ အူဘယ္ႏွ ေခြရွိတယ္ဆိုတာ သိတယ္လို႔။ ေစာက္ေကာင္မ မထားဆီသြားရင္လည္း အရင္ကလို ဟတ္ဟတ္ပက္ပက္မရွိေတာ့ဘူး....ခပ္ မွန္မွန္နဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲ သူ႔ကိုယ္လုံးက ေျပးခဲ့ေပမယ့္....အခုေတာ့ သူ႔ကိုေတာင့္တေနမိတယ္....။ ဒါေပမယ့္ ကိုေမာင္ေမာင္က ထားကို အစြဲႀကီးစြဲေအာင္ လုပ္ထားၿပီေလ....ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ မလာေတာ့တာေပါ့။ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႔ ေတြ႔သမွ် မိန္းမေတြ မွန္သမွ် ကိုေမာင္ေမာင့္ကို စြဲၾကတာခ်ည္းပဲ။
" ေတာက္....ဖာသည္မနဲ႔ ဝရမ္းေျပးနဲ႔ ေနႏွင့္အုံးေပါ့...."
ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသေတြ ထြက္ေနသေလာက္ေတာ့ ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့...ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က တစ္ေနရာမွာေပါ့။ ဟုတ္လား.... ရန္ကုန္မွာ တစ္ေနရာရွာတတ္ရင္ ရပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္လို လူ႐ႈပ္တစ္ေယာက္အဖုိ႔ေတာ့ ပိုေတာင္ လြယ္ေသးတယ္။ ေတာ္ၿပီ....ငါ အလုပ္ထြက္မယ္....ငါ့ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တာေတြ မၾကည့္ႏိုင္ဘူး....လကုန္ရင္ ထြက္မယ္... ဒီေန႔ (၂၅)ရက္ရွိၿပီ....ေနာက္ (၅)ရက္ပဲ ေစာင့္ရေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပတ္ျပတ္သားသားဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါသည္။ ဒီလိုလူ ေတြနဲ႔ ေဝးေဝးေနမွျဖစ္မယ္။ ႏို႔မုိ႔ရင္ ကိုယ့္ေဒါသနဲ႔ ကိုယ္ပဲ ဒုကၡေရာက္မွာ။ အဲဒီလိုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ၿငိမ္သြားပါတယ္။ အလုပ္သာ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔က (၂၇)ရက္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ ထြက္ဖို႔ (၃)ရက္ပဲလိုေတာ့တယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ဆိုင္သိမ္းၿပီး အျပင္မွာ ထမင္းထြက္စားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာၿပီး စာဖတ္ေနမိတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕ဖက္ဆီက ေသာ့ဖြင့္သံၾကားလို႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတာ့ ေပၚၿပီလုိ႔ သိလိုက္ တယ္။ " ဟိုင္း....ရာဇာ ေနေကာင္းလား....အားေတာ့နာတယ္ကြာ....ကိုယ့္ကို အခန္းခဏသုံးခြင့္ျပဳပါ....ဒီေန႔ သိပ္မိသိပ္ မိုက္တဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါးရခဲ့လို႔ကြာ....အမွန္အကန္ဆရာ....မင္းေတာင္ ျမင္ရင္ ခို္က္သြားမယ္...."
အခန္းသုံးခြင့္ေတာင္းပါတယ္လုိ႔ ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းခြင့္မရွိပါဘူး။ သူက သူေဌးပဲ အသာေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ဆိုင္ထဲကေန သူ႔နဲ႔အျပင္ကို ထြက္လိုက္လာတယ္။
" ဆြီတီ....လာခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ေဘာ္ဒါက သေဘာေကာင္းပါတယ္....ေျပာတယ္ မဟုတ္လား...."
ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕က ကိုေမာင္ေမာင္က ကားထဲကို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ ကားတံခါးပြင့္လာၿပီး ဆင္စြယ္ႏုေရာင္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္က်လာတယ္။ ဟုတ္တယ္...ကိုေမာင္ ေျပာတာဟာ ဒီတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္မွာ ကိုေမာင္ေမာင္ကို ပတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေလွကားထစ္ကို နင္းရင္းေအာက္ကို ဆင္းလိုက္တယ္။ မေရႊေခ်ာကလည္း ကားထဲက ထြက္ၿပီး တံခါးကို ပိတ္လိုက္ၿပီ။ သိခ်င္စိတ္ကို ထိန္းၿပီး အိေျႏၵရရပဲ သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ သူကလည္း ရွက္ရြံ႕ဟန္နဲ႔ မ်က္လုံးေလး ေစြၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ မ်က္လုံးခ်င္း အစုံမွာ...." ဟင္း " ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လုံးေတြ ျပာေဝသြားပါတယ္။ သီရိ...သီရိ ကၽြန္ေတာ္အသက္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ သီရိ ကၽြန္ေတာ္ကို အ႐ူးလုပ္ခဲ့တဲ့ သီရိ...ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အကို ကို ေျပာင္ေျပာင္ႏိႈက္ခဲ့တဲ့ သီရိ။ သူလည္း မ်က္လုံးေလး ဝိုင္းသြားတယ္။ အရမ္းပဲ အ့ံၾသသြားတယ္ထင္ပါ့....။ ကိုေမာင္ေမာင္ မရိပ္မိခင္မွာပဲ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အိေျႏၵဆည္လိုက္ႏိုင္တယ္။ တကယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရင္ သူမသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီလိုသစၥာမဲ့တဲ့ မိန္းမကို ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔လည္း မစဥ္းစားဘူး။
" ေဒါက္....ေဒါက္....ေဒါက္..."
ေမးကိုျမွင့္လိုက္ရင္း ေဒါက္ဖိနပ္သံေပးရင္း အလိုးခံဖုိ႔ ၾကြၾကြရြရြေလး သြားေနတဲ့ သီရိကို ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကေန ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ကေတာ့ သူရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူေနပုံပဲ။ သီရိ သိပ္လွေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲမွာရွိခဲ့တုန္းကထက္ လွေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အကိုရဲ႕ အေသြးအသားေတြကို စုပ္ၿမိဳၿပီး တေသြးတေမြးျဖစ္ေနေလရဲ႕။ နဂိုကမွ ရက္ရက္စက္စက္လွတဲ့ သီရိ အခုဆို ျမင္သူ႐ူးေလာက္ေအာင္ လွေနေလရဲ႕။ သူဘယ္လို ရန္ကုန္ေရာက္လာတာလဲ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႔ ဘယ္လိုဆက္မိတာလဲ။ သီရိရဲ႕ အလွကိုၾကည့္ၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဒါသနဲ႔ ရမက္မီးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဇာေခၽြးေတြျပန္ေအာင္ လုပ္ေနတယ္။ သူတုိ႔ ဘယ္လိုခ်စ္ၾကမလဲလုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္မိတယ္။ ေနာက္ဆုံး ေတာ့....လူ႔က်င့္ဝတ္ေဖာက္ဖ်က္သလိုျဖစ္မယ္မွန္းသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေစ့ထားတဲ့ တံခါးကို အသာဟၿပီး အသံမၾကား ေအာင္ အထဲျပန္ဝင္လိုက္မိတယ္။
" ကုိယ္ လာၿပီ သီရိေရ...."
" ခစ္...ခစ္....ခစ္....ခစ္..."
သီရိရဲ႕ ရယ္သံခိုးခိုးခစ္ခစ္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဆီးၿပီးေလွာင္ေျပာင္ေနေလရဲ႕....ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္က လြတ္သြားတဲ့ ငါး ဘယ္ေလာက္ႀကီးလဲလို႔ လာၾကည့္ေနရတဲ့ လူမိုက္လိုပါပဲ။ တ႐ုတ္ကပ္ကို အသာဟၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သီရိ ဟာ ကိုေမာင္ေမာင္ ေပါင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း ျမဴးေနတယ္ေလ။ ကိုေမာင္ေမာင့္ မုတ္ဆိတ္ငုတ္တိုေလးေတြနဲ႔ ထိမိတိုင္း ကေလးတစ္ ေယာက္လို ရယ္ေနရဲ႕။ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိမရေတာ့ဘူး။ မဆန္းပါဘူးေလ...အစထဲကမွ သစၥာ မရွိတဲ့ မိန္းမ...။ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ လက္ (၆)ဖက္ပါ နတ္ဘုရားတစ္ပါးလို သီရိရဲ႕ ကိုယ္အႏွံ႔ကို ပြတ္သပ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးဖုိ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ ေတာင္းပန္ခဲ့ရတဲ့ မေရႊသီရိဟာ ကိုေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေခ်ာမြတ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာမွာ အနမ္းမိုးေတြ ေစြေနရဲ႕ ။ " သီရိ....အက်ၤ ီခၽြတ္ေပးကြာ...."
" ခၽြတ္ပါလား...ကိုယ့္ဖာသာ လက္မပါဘူးလား...."
မူႏြဲ႔စြာေျပာေနေပမယ့္ သူမအက်ၤ ီသူပဲ ခၽြတ္တတ္မွန္းသိလို႔ အသာခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ျဖဴဝင္းတဲ့ အသားအေရေပၚ မွာ အနက္ေရာင္ဘရာစီယာကေလးက တင္းေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ တင္းမာၿပီးအိတဲ့ ႏို႔အုံႀကီးေတြကို မႏိုင္မနင္းထိန္းထားရရွာ တယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ ဘရာစီယာကိုေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ပဲ ျဖဳတ္ယူလိုက္ပါတယ္။
အိုး...လွလိုက္တာ...ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့...ဘယ္ေတာ့မွလဲ ပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မွာ မဟုတ္တဲ့ ဆူၿဖိဳးအိဝင္း ေနတဲ့ ႏို႔အုံႀကီးေတြကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ၾကည့္ေနမိတယ္။
" လွလိုက္တာ....သီရိရယ္...ဝါးစားခ်င္စရာႀကီး...."
ေတြ႔သမွ် မိန္းကေလးေတြကို ရြတ္ဖတ္ေနက် ဂါထာကို ျပန္ရြတ္ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါ သူ႔စကားဟာ ရာႏႈန္းျပည့္မွန္ပါ တယ္။ ႏို႔ရည္ေတြ ျပည့္တင္းေနတဲ့ ႏို႔အုံဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ရမက္ကို ႏိုးဆြေနပါတယ္။ သီရိကေတာ့ ရွက္ဟန္မတူပါဘူး။ ခပ္ၿပဳံးၿပံဳးပဲ သူ႔ႏုိ႔အုံကို သူျပန္ငုံံ႔ၾကည့္ေနေလရဲ႕။ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ သီရိရဲ႕ ခ်ည္ထားတဲ့ ဆံပင္ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ ႀကီးမားတဲ့ အုံနဲ႔ ရွည္လ်ားတဲ့ ဆံပင္ဟာ သီရိတုိ႔ ထိုင္ေနတဲ့ ကုတင္ေပၚကေန ေက်ာ္ၿပီး ၾကမ္းျပင္နဲ႔ မထိတထိေလး ပုံက်သြား တယ္။
" အုိ....ဘာလုပ္တာလဲ...."
ခ်စ္စရာ ရန္ေတြ႔ေနတဲ့ သီရိကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး....
" ဘာအေႏွာင္အဖြဲ႔မွ မထားဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္ခ်င္လို႔ပါ ေမာင့္အခ်စ္ သီရိရယ္...."
" ဒါပဲေနာ္...."
" ဘာလဲ မယုံဘူးလား....လာအခုပဲ လက္ထပ္မယ္...."
" ညႀကီး ဘယ္လိုလက္ထပ္မလဲ....ေမာင္ ရက္စက္ရင္ေတာ့ သီရိေသမွာပဲ....သီရိ အခ်စ္ကို ေမာင္ ေနာက္တီး ေနာက္ေတာက္ မလုပ္ပါနဲ႔...."
" သီရိရယ္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ဆို တစ္ေယာက္ပဲ ခ်စ္တဲ့ေကာင္ပါ....ဒီအသက္အရြယ္ထိ မိန္းကေလးဆိုတာ ဘယ္ လိုမွန္းလဲမသိဘူး....သီရိကို ျမင္ျမင္ခ်င္းကိုယ္႐ူးမတတ္ခ်စ္သြားတာ....တကယ္လို႔ သီရိကိုသာ မရရင္ ကိုယ္႐ူးၿပီ...."
" ေမာင္...သီရိကို ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္မလဲ....."
" အလြန္ဆုံးၾကာရင္ ေနာက္ႏွစ္လေပါ့ အခ်စ္ရယ္....အျမန္ဆုံး လက္ထပ္ၾကတာေပါ့....ကိုယ္လည္း သီရိနဲ႔ ခြဲမေန ႏိုင္ဘူး...."
" ေမာင္....အခုနထြက္သြားတဲ့ လူက ေမာင္နဲ႔ ဘယ္လိုသိတာလဲ....သိလို႔ ေမးတာမဟုတ္ပါဘူး....မႏၱေလးမွာ ေတြ႔ ဖူးလားလို႔ပါ....ကဲပါေလ...သူမ်ားအေၾကာင္းေျပာမေနေတာ့ပါဘူး....ဘယ္ကေကာင္မွန္းမသိတာ...."
" သူက သိပ္ေတာ္တာ သီရိ....ေမာင္ၿပီးရင္ သူပဲဆိုင္ကို ဦးစီးရတယ္....ဘာလုိ႔လဲ....သီရိက ၾကည့္မရဘူးလား....."
" အင္း....သူခိုးလို ဂ်ပိုးလိုနဲ႔ ေမာင္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီလိုအေျခအေနမဲ့ကို အလုပ္မခန္႔သင့္ဘူး...."
" သီရိက အခုကတည္းက ကိုယ့္ အိမ္ရွင္မေနရာယူခ်င္ေနၿပီလား...."
" ဟုတ္တယ္ေလ....အျမင္မေတာ္ရင္ေတာ့ ေျပာရမွာပဲ..."
ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ တီတီတာတာနဲ႔ ခ်စ္စရာစကားေတြဆိုေနတဲ့ သီရိရဲ႕ စူပြပြႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငုံ႔ၿပီး စုပ္ယူလိုက္ပါ တယ္။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္ စုပ္ငုံၿပီး စုပ္ယူခဲ့ဖူးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေပါ့။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါဆိုတာ စကားအျဖစ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ပဲ တစ္ခ်ိန္က တစ္ခါပဲ စုပ္ခဲ့ဖူးတာ။ သီရိရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ ကိုေမာင္ေမာင္ ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ သြားပါတယ္။ ပူေလာင္တဲ့ အနမ္း႐ိုင္းေၾကာင့္ သီရိတစ္ေယာက္ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါၿပီး ကိုေမာင္ေမာင့္ လည္တိုင္ကို ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ လက္တစ္ဖက္က ၿဖိဳးအိတင္းမာေနတဲ့ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေနပါတယ္။ လက္သန္းတစ္ဆစ္ကေလး ခၽြန္ထြက္ေနတဲ့ ႏို႔သီးကို လက္ညွဳိးလက္မ ၾကားညွပ္ၿပီး လွိမ့္ပြတ္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခပ္နာနာညစ္တယ္ ထင္ပါရဲ႕ သီရိတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာမဲ့သြားတာ ေတြ႔ လိုက္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ သီရိရဲ႕ ေက်ာက္စိမ္းနားကပ္ပန္ထားတဲ့ နားရြက္ကို ျမွင္းၿပီး စုပ္ေပးေနျပန္ တယ္။ သီရိ တစ္ကုိယ္လုံး ၾကက္သီးေလးေတြ ထလို႔။ သိပ္အရသာေတြ႔ေနတယ္ထင္တယ္။ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ဆင္းလာၿပီး ေသြး ေၾကာေလးေတြ ထင္းေနတဲ့ သီရိရဲ႕ လည္တိုင္ကို စုပ္နမ္းေနျပန္ပါတယ္။ သီရိရင္ဟာ ခ်ဳပ္ထားသလို ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေနတယ္။ အခ်စ္ပါရဂူ ကိုေမာင္ေမာင္ရဲ႕ လက္ထဲမွာ သီရိ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ပညာေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ၿပီး သူ႔ လက္ခုတ္ထဲကေရ ျဖစ္ေနၿပီေလ။ သူ စုပ္ထားခဲ့တဲ့ သီရိရဲ႕ နားရြက္ဟာ ေသြးေခ်ဥၿပီး နီရဲေနေလရဲ႕။ ေဟာ...လည္တိုင္မွာ လည္း အနီကြက္ႀကီး ဒီလိုပဲ သီရိရဲ႕ ဘဝမွာ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႔ ကစားမိလုိ႔ အမဲစက္ထင္မွာ ျမင္ေယာင္မိတယ္။
" အား....ဟင္း.....နာတယ္....."
လည္တိုင္ကေန ရင္ဘတ္ကို လွ်ာနဲ႔ လ်က္ရင္း တို႔ထိရင္းနဲ႔ ႏို႔ ဆီကို ဆင္းသြားလို႔ ကိုုေမာင္ေမာင္ဟာ သီရိရဲ႕ ညိဳတိုတို ႏို႔သီးေခါင္းကို ကိုက္လိုက္လို႔ ေအာ္တဲ့အသံပါ။ သီရိတစ္ေယာက္ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္သြားတယ္။ ကမန္းကတန္း ကိုေမာင္ေမာင္ေခါင္းကို ဖယ္ၿပီး သူ႔ႏုိ႔သူ တယုတယငုံ႔ၾကည့္ေနတယ္။ ႏုိ႔သီးေခါင္းမွာ ေသြးေတြစို႔လို႔။
" ၾကည့္....မေကာင္းဘူး...ေသြးေတြ ထြက္လာၿပီ...."
" အခ်စ္ရဲ႕ အမွတ္အသားေတြေပါ့....နာလား မေက်နပ္ရင္ ျပန္ကိုက္...."
ဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ရင္ဘတ္ကို သီရိအနားသို႔ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ၿပီး ေရွ႕တိုးေပးလိုက္တယ္။ သီရိက မ်က္ေစာင္း ေလးထိုးရင္း ပါးစပ္အသာဟၿပီး ႏို႔ကို စုိ႔လိုက္တယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားရာက ေခါင္းေနာက္လွန္သြား တယ္။ သိပ္အရသာေတြ႔ေနတယ္ထင္ပါ့။
" အ....အား...."
ကိုေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးႀကီးျပဴးၿပီး တုန္ခါသြားတယ္။ ဝဋ္လည္ၿပီ ထင္တယ္။ ဟုတ္တယ္....ကိုေမာင္ ေမာင္ရဲ႕ ႏုိ႔အုံမွာ သြားရာအကြင္းလိုက္ႀကီး....ၿပီးေတာ့ ေသြးေတြေပါက္ေပါက္....ေပါက္ေပါက္နဲ႔ က်လုိ႔။
" ဟင္း...ေခြးမေလး....အရမ္းကိုက္တယ္...."
သီရိ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ယုိစီးက်ေနတဲ့ ေသြးေတြကိုသာ လွ်ာနဲ႔ အသာလိုက္ယက္ေနတယ္။ ယက္႐ုံနဲ႔ အားမရဘူး ထင္တယ္။ ဒဏ္ရာကို ငံုၿပီးအသာ တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ ေသြးေတြ စုပ္ေသာက္ေနရဲ႕။
"အား....ေကာင္းလိုက္တာ....သီရိရယ္....အုိး....အခ်စ္ရယ္....."
သီရိရဲ႕ ထူးထူးဆန္းဆန္းပညာဆန္းေၾကာင့္ ကိုေမာင္ေမာင္ ခိုက္သြားၿပီထင္ရဲ႕။ ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေသြးေတြေပေနတဲ့ သီရိ ဟာ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း ကိုေမာင္ေမာင္ ႏို႔ ဆီကေန မ်က္ႏွာခြာလိုက္ပါတယ္။ သီရိရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ ထူးထူးျခားျခား ရမက္ႏႈိးဆြေနပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္က သူမစို႔ရေသးတဲ့ သီရိရဲ႕ ႏို႔အုံတစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔မၿပီး အသာငုံ႔စုိ႔လုိက္ျပန္တယ္။
" မကိုက္ရဘူးေနာ္...."
ကိုေမာင္ေမာင္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပရင္း အငမ္းမရႏုိ႔ကို စုပ္ယူေနတယ္။ သီရိလည္း ေမွးစင္းသြားၿပီး က်န္ႏို႔အုံတစ္ ဖက္ကို သူ႔ဖာသာ သူပြတ္ၿပီး ကစားေနတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ ႏို႔အုံကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္ၿပီး ႏြားႏို႔ညစ္သလို ညစ္လ်က္ စုိ႔ေနတယ္။ တကယ္ပဲ ႏို႔ထြက္သလားမသိ။ သူတုိ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ရမက္စိတ္ေတြ ၾကြလာသလို ယူႀကံဳးမရ လည္း ျဖစ္မိတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ရမယ့္ ရတနာမဟုတ္လား။ ဟုတ္ပါတယ္....သီရိႏို႔ျပြန္ထိ္ပ္ကေန တကယ္ပဲ ႏို႔ရည္ၾကည္ ေတြ စီးက်ေနေလရဲ႕။ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ သီရိကို ႏို႔စုိ႔လို႔ဝသြားဟန္နဲ႔ သူ႔ပါးစပ္ကေန ႏို႔ကို ျဖဳတ္ၿပီး သီရိကို ကုတင္ေပၚ တြန္း လွဲခ်လိုက္ပါတယ္။ အလိုက္သင့္ပက္လက္လွန္သြားတဲ့ သီရိရဲ႕ ထမီကို ေျဖခ်ၿပီး ေျခေထာက္ကေန ဆြဲခၽြတ္လိုက္တယ္။ သီရိ ရဲ႕ ျဖဴဝင္းေခ်ာမြတ္ေနတဲ့ အသားဆိုင္ေတြထဲမွာ အနက္ေရာင္ ပင္တီေလးက ျမဳပ္ဝင္ေနပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြ လမ္း ေလွ်ာက္ရင္ ထမီေအာက္အသားဆိုင္ထဲမွာ ျမဳပ္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီအရာကိုလိုက္ၾကည့္ရင္းက ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း ရမက္ၾကြဖူး ၾကမွာပါ။ ျပည့္ၿဖိဳးသူမုိ႔ ေပါင္ခြၾကားက ႀတိဂံေလးဟာ အရမ္းႀကီးေဖာင္းမုိ႔ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အာေတြေျခာက္လာပါၿပီ။ ကိုေမာင္ေမာင္လည္း သိပ္မဆိုင္းဘဲ သီရိရဲ႕ စပ္စမိုင္ဒါေလးကို လိပ္ၿပီးဆြဲခၽြတ္လိုက္ပါတယ္။ ရင္သပ္႐ွဳေမာဖြယ္အလွဆိုတဲ့ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ အသုံးအႏႈန္းဟာ ဒီမွာမလုံေလာက္ဘူး။ ေရႊဝါေရာင္ အေမႊးႏုေလးေတြဟာ ေဖာင္းမို႔ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ေပၚမွာ ဖုံးလႊမ္းေနပါတယ္။ ပန္းႏုေရာင္ဖက္ၾကာဘက္ေလးဟာ သိသာ႐ုံပဲ ရွိပါတယ္။ အဆီေတြနဲ႔ ျပည့္တင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ဟာ ကပ္စိလို႔ေနပါတယ္။
" ျပြတ္...."
" အိုး...."
ကိုေမာင္ေမာင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္နည္းတူ ေစာက္ဖုတ္ရဲ႕ ဖမ္းစားခံရရာကေန ေစာက္ဖုတ္ကို မက္မက္ေမာေမာႏွင့္ နမ္းလိုက္တယ္။ သီရိကေတာ့ ရွက္ဟန္နဲ႔ မ်က္ႏွာေလးကို ဟိုဖက္လွည့္ေနရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ငိုခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းကသာ သီရိကို ကၽြန္ေတာ္ႏိုင္ေအာင္ ကိုင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ သူ႔ပစၥည္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္အဖုိ႔ပဲ မဟုတ္လား...ေအာ္... အတိတ္...။
" ဘာဂ်ာမႈတ္မယ္ေနာ္....အခ်စ္..."
" သြား...သိပ္ညစ္ပတ္တာပဲ...."
" ဘာညစ္တာလဲ....ကိုယ့္ဝါသနာပါတဲ့ တူရိယာက ဘာဂ်ာပဲ....ေၾသာ္....သီရိက ကိုယ္ဝါသနာပါတာေတာင္ လုပ္ပိုင္ ခြင့္မျပဳေတာ့ဘူးလား...."
" ဟင္ေနာ္....စကားတတ္တိုင္း ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္မေနနဲ႔ သိတယ္....ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာေလ...."
" ဘာလဲ....ေျပာေလ...."
" လူဘာဂ်ာမႈတ္မလုိ႔ မဟုတ္လား...."
" ဟဲဟဲ...ဟဲဟဲ...."
ကိုေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ တဟဲဟဲ ရယ္လိုက္ၿပီး သီရိရဲ႕ ေပါင္ကို အသာဆြဲကားလိုက္တယ္။ " အို..."
သိပ္လွတာပဲ ဒီရတနာတြင္းက မိုးကုတ္က ပတၱျမားတြင္းနဲ႔ မလဲႏိုင္ဘူး။ နီရဲၿပီး ေတာက္ပေနတယ္။ ဒါေတာင္ အေျခာက္တုိက္ပဲရွိေသး။ မထိရက္ မကိုင္ရက္စရာ ေစာက္ဖုတ္ေပၚကို ကိုေမာင္ေမာင္ မ်က္ႏွာအပ္ခ်လိုက္တယ္။
" ဟင္...."
သီရိတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္အိေျႏၵဆည္ဆည္မရပါဘူး။ မ်က္ႏွာေလးမဲ့ၿပီး ေပါင္ႀကီးကို ထပ္ၿဖဲသြားပါတယ္။
"အားဟား....ဟိ...ခစ္ခစ္....ခစ္....ေမာင္ရယ္....အို...အဟင့္....ေမာင့္....အားဟား...ရွီး....အင္း...ဟင္းဟင္း...."
သႏၱာေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ ေရႊငါးတစ္ေကာင္လို ဟစိ ဟစိနဲ႔ ရမက္သံေတြ ထြက္လာပါတယ္။ သီရိတစ္ေယာက္ ကိုေမာင္ေမာင္ လွ်ာေအာက္မွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေနသလားပဲ....ေပါင္ကိုကားၿပီး ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့ေပးေနသလို လက္ႏွစ္ဖက္က လည္း ႏုိ႔အစုံကို ဆုပ္နယ္ကစားေနတယ္။ သူတုိ႔အတြဲကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္လီးဟာ ေတာင္မတ္လာပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ က ကိုင္ထားမိလဲမသိဘူး....သတိထားမိေတာ့ တင္းေနတဲ့ လီးကို ခပ္ဖိဖိအုပ္ထားမိတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ သီရိ ေစာက္ဖုတ္ကို စိမ္ေျပနေျပ ယက္ေပးေနတယ္။ ယက္လည္းယက္ခ်င္စရာပဲ အရမ္းလွတယ္။ သူနဲ႔ရတဲ့ လင္ဆို မလိုးဘဲ ယက္ေနရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ယက္ေနမွာပါ။
" ကိုေမာင္....ကိုေမာင္....အို....အင္း....အင့္....အင့္....အား...အင့္...."
ဖင္ႀကီးဟာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေကာ့တက္သြားရင္း သီရိၿငိမ္က်သြားပါတယ္။ တကယ္႐ုပ္ေသးႀကိဳးျပတ္ပဲ ကိုေမာင္ေမာင့္မ်က္ႏွာခြာလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္မွာ ေပက်ံေနသလို ေစာက္ဖုတ္ထဲကလည္း ျဖဴေရာ္ေရာ္ အရည္တခ်ဳိ႕ တြဲေလာင္းက်ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
" ေကာင္းရဲ႕လား......ခ်စ္...."
" သြား....မသိဘူး....ရွက္တယ္...."
" ေအာ္...ဟုတ္သားပဲ....ေနအုံး....အရွက္ကုန္ေအာင္ လက္ဖြဲ႔ေပးမယ္...."
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်လုိက္ပါတယ္။ အသားျဖဴသူမုိ႔ ပန္းေရာင္ေသြးထေနတဲ့ လီးႀကီးဟာ မုန္လာဥနီႀကီးလို တင္းမာၿပီး ေခါင္းတရမ္းရမ္းနဲ႔ ေပၚလာပါတယ္။
" ဟယ္ေတာ့....ေၾကာက္စရာႀကီး...."
" ခ်စ္စရာလို႔ေျပာပါ သီရိရယ္...."
" ဟင့္အင္း....ခ်စ္ႏိုင္ပါဘူး...."
မခ်စ္ပါဘူးလုိ႔ ေျပာေနတဲ့ သီရိရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး ကိုေမာင္ေမာင္က သူ႔လီးေပၚမွာ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကေလး ဟာ ေျမြကိုအေၾကာက္အလန္႔မရွိသလို ရဲရဲတင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဒစ္ကိုေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ကိုေမာင္ ေမာင္ဟာ ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးၿပီး သီရိရဲ႕ ေမးေလးကိုအသာအယာ သူ႔ဖက္ဆြဲယူလိုက္ပါတယ္။
" သီရိကလည္း ကလဲ့စားေခ်တာ သိပ္ဝါသနာပါတယ္....မဟုတ္လား....ကဲအခု ကိုယ္လုပ္တာထက္သာေအာင္ စိတ္တိုင္းက် ကလဲ့စားေခ်ျပစမ္း...."
" တစ္ခါထဲ ကိုက္ျဖတ္ပစ္မွာေနာ္....."
" ဒါဆိုလည္း ကိစၥၿငိမ္းသြားတာေပါ့....ဒီေကာင္ေၾကာင့္ လူေတြဒုကၡေရာက္ရတာ မဟုတ္လား...."
" သိပ္စကားတတ္...."
မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းၿပီး ေမးေကာ့ရင္း ဒစ္ကို ငုံ႔လိုက္တဲ့ သီရိဟန္က ခ်စ္စရာ။
" အိုး....သီရိ....ေကာင္းလိုက္တာကြာ....."
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးဖုိ႔ကို အင္မတန္တြန္႔တိုခဲ့တဲ့ သီရိအခုေတာ့ သူအထင္ႀကီးရာ ေငြေၾကးရွင္ ဂုဏ္ႀကီးရွင္ေတြရဲ႕ လီးကို ၿမိန္ၿမိန္ႀကီး စုပ္ေပးေနပါတယ္။ ေၾသာ္...အခ်စ္ သီရိရယ္....ၾကည့္....လီးစုပ္ေပးေနတဲ့ ပုံကဖာသည္တစ္ေယာက္ အ႐ႈံးေပးေလာက္ေအာင္ ပါးကိုခ်ဳိင့္ေနေအာင္ ၿပီးေတာ့ မ်က္ခုံးေတြတြန္႔ေနေအာင္ စုပ္ေပးေနပုံက သူ႔ဘယ္ေလာက္အာ႐ုံစိုက္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားေနတယ္။ လီးက ပါးစပ္က စုပ္ေနသလို လက္ေတြက ကိုေမာင္ေမာင္ ေခါင္း ေပၚက ဆံပင္အေမႊးေတြကို ပြတ္လိုက္....ေဂြးဥကို ကစားလိုက္နဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္ အလုိက် ျပဳစုေနတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာ က်င္တက္လာပါတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ သူမ်ားနဲ႔ ကိုယ္ေရွ႕မွာ ေပ်ာ္ပါးေနတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေလ။ ရွည္လ်ားနက္ေမွာင္တဲ့ ဆံေကသာဟာ ေရတံခြန္ကက်ေနတဲ့ ေရေတြလို လႈိင္းထေအာင္ကို ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း လီးကို က်က်နနစုပ္ယူေပးေနပါတယ္။
" အား....အားဟား....ရွီး....ကၽြတ္....ကၽြတ္...ကၽြတ္....သီရိ ေမာင့္အခ်စ္ရယ္....သိပ္ေတာ္ပါလား.....အို....အား..... ေကာင္းလိုက္တာ.....အခ်စ္ရယ္....အား....အား....."
ကိုေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ သူ႔ဆံပင္သူ႔လက္နဲ႔ စုံခြာရင္း မခ်ိမဆန္႔ေအာ္ၿငီးေနေလရဲ႕။ သူ႔လည္ပင္းေၾကာႀကီးေတြ ဟာ ေထာင္ၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔ေနရဲ႕။ သီရိ လီးစုပ္သိပ္ေတာ္တယ္....ထင္တယ္....ကိုေမာင္ေမာင္လို သဘာကိုေတာင္ ကိုင္လႈပ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ သီရိရဲ႕အစြမ္းကလည္း မေသးဘူး။
" ဟ....အ....အား...အား...."
သီရိရဲ႕ ေခါင္းကို လက္နဲ႔စုံကိုင္ၿပီး လီးက ပါးစပ္ထဲ အဆုံးထိျမဳပ္ဝင္သြားရင္း ကိုေမာင္ေမာင္ နာနာက်င္က်င္ေအာ္ လိုက္မိပါတယ္။ တစ္မိနစ္ေလာက္ပဲ ႐ုပ္ေသးျပကြက္လို ႏွစ္ေယာက္လုံးၿငိမ္ေနၿပီးမွ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ အိပ္ယာေပၚ ဝုန္းကနဲ ပစ္လဲသြားပါေတာ့တယ္။ သီရိလည္း သူ႔အေပၚသုိ႔ ထပ္ရက္က်လာတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ကို တင္းတင္းႀကီး ေပြ႔ဖက္ရင္း ႏွပ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ပူေႏြးျပစ္ခၽြဲတဲ့....အေတြ႔ေၾကာင့္ အသာငုံ႔ၾကည့္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သုတ္လႊတ္ လိုက္မိပါလား။ မထားနဲ႔ မေတြ႔ရတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ စုေပါင္းသိုမွီးထားရတဲ့ အားေတြေပါ့....လက္ထဲကေနၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔ တြဲၿပီး က်ေနတာ ႏွေမ်ာစရာဘဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အဖို႔ အင္အားသစ္ေတြေပးႏိုင္မယ့္ အရာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ေလ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ လွည့္ပတ္ေျပးလႊားေနတဲ့ ရမက္ေတြ ထြက္ေပါက္ခဏရသြားတာပဲ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ သူတုိ႔က ေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းလဲေလ်ာင္းလို႔ေပါ့။ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ စြင့္ကားေနတဲ့ သီရိရဲ႕ တင္ပါးႀကီးကို အသာအယာပြတ္သပ္ ကစားေနတယ္။ ဘယ္သူမဆို တင္ပါးပြတ္ရင္ သေဘာတူတာပဲ မဟုတ္လား။ ကေလးေတြကိုပဲၾကည့္ သီရိလည္း မွိန္းၿပီး ဇိမ္ ယူေနတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္လက္ဟာ တင္သားကို ပြတ္ရာကေန တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ဖင္ၾကားထဲဝင္သြားၿပီး ၾကားေလးကို အစုံ အဆန္ပြတ္သပ္ေနတယ္။ ၾကည့္ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ၾကက္သီးေတြ ထမိတယ္။
" အေမ့...."
သီရိတစ္ေယာက္ တြန္႔သြားၿပီး ထိတ္လန္႔သံေလးနဲ႔ ေအာ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေမာင္ေမာင္ ရင္ခြင္ထဲကေန မလြတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေအာ္မွာေပါ့ သူ႔စအိုထဲကို ကိုေမာင္ေမာင္လက္ခလယ္က ၿဗံဳးကနဲ ဝင္လာတာကိုး ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ပူ စပ္ပူေလာင္ အရသာကိုခံလိုက္ရတယ္ ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖင္ကိုေကာ့ေပးၿပီး အဝင္ရလြယ္ေအာင္ ပုံစံျပင္ထားလိုက္ပုံရ တယ္။
" လုပ္လိုက္ရင္ အရမ္းခ်ည္းပဲ....နာသြားတာပဲ....."
ခပ္ညဳညဳေျပာရင္း ကိုေမာင္ေမာင္ လီးကို အသာကိုင္ဆြေပးေနပါတယ္။
"ကဲ....အခ်စ္ကေလး....လက္စသတ္လိုက္ရေအာင္....
အျပင္မွာ ရာဇာကို ေစာင့္ခိုင္းထားရတာ အားနာစရာႀကီး..." " အို....ေစာင့္ေပေစေပါ့....သူကအလုပ္သမားပဲ..."
" အဲ့လိုမေျပာနဲ႔ေလ.....လိမၼာရဲ႕သားနဲ႔...."
ေျပာေျပာဆုိဆို သီရိရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ကုတင္ေခါင္းရင္းေရာက္ေအာင္ အသာေပြ႔ယူလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သာ ကုတင္လို႔ေျပာတာ အမွန္ေတာ့ ကြတ္ျပစ္ကေလးတစ္ခုပါပဲ....ေခါင္းရင္းမွာ တစ္ထြာေလာက္ျမင့္တဲ့ သံဘားတန္းတစ္ခု ရွိတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္က အဲဒီဘားတန္းေပၚ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းအုံးတင္ၿပီး သီရိကို အဲဒီေခါင္းအုံးေပၚ တင္ပါးနဲ႔ အထိခ်လိုက္ တယ္။
" အရမ္းမလုပ္နဲ႔ေနာ္....သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔...."
" ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ့မယ္....အခ်စ္ေလးရယ္...."
ၿပီးေတာ့ ဟိုလိုဒီလိုနဲ႔ သီရိမျမင္ေအာင္ သူ႔လက္ထဲမွာ ဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္ေနတယ္ မသိဘူး ပဲေစ့လို အလုံးေလး ေတြရယ္ ဆိတ္မ်က္ကြင္းရယ္ ေပါင္းထားတဲ့ ဂြင္းကို စြပ္ခ်လိုက္ေလတယ္။ မိန္းမမ်ားကို ဒါနဲ႔ဘဲ စြဲသြားေအာင္ လုပ္ခဲ့တာေပါ့။ သီရိလည္း မသိရွာဘဲ မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းရင္း လိုးမယ့္အခ်ိန္ကို ငံ့လင့္ေနရွာတယ္။
" ကဲ....အခ်စ္ေလးေရ...."
သီရိမ်က္လုံးေလးဖြင့္ၾကည့္ရင္း မိန္းမေတြသာ ၾကည့္တတ္တဲ့ ဖမ္းစားတတ္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္ကို ၾကည့္ ေနေလရဲ႕။ ႏႈတ္ခမ္းက ငိုမလိုလိုနဲ႔ မ်က္လုံးက ရီေဝေနတယ္။ တကယ့္တဏွာမင္းသမီးပုံစံပဲ။ ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ေအာက္က်ေန တဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုယူၿပီး...
" အခ်စ္ဆုံး....ဒေကာက္ေကြးကို လက္နဲ႔ ဆြဲထား...."
" ၾကည့္....ကိုယ့္အလုပ္ကို မလုပ္ဘူး...."
" လုပ္ရင္ ရပါတယ္....ဒါေပမယ့္ ေမာင္တထမ္း မယ္တရြက္ဆိုေတာ့ ပိုခ်စ္ရာေရာက္တာေပါ့...."
ဒေကာက္ေကြးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ရင္ဘတ္နဲ႔ထိလုမတတ္ ဆြဲၿဖဲထားတာမို႔ သီရိရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ဟာ လတ္လတ္ဆတ္ ဆတ္ႏွင့္ ရဲရဲနီၿပီး အာေနပါတယ္။ စအိုနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ၾကားမွာလဲ အခုနအရည္ျဖဴျဖဴေတြ ခိုေနရဲ႕။ ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ အသင့္ ၿဖဲေစာင့္ေနတဲ့ သီရိရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းဝေရွ႕မွာ ေျခကားရပ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ နီရဲႏုဖတ္ေနတဲ့ သီရိရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းဝမွာ လီးကို အသာေတ့ၿပီး ေမႊေပးေနတယ္။ သီရိကို စိတ္ေတြထၾကြသထက္ ထၾကြေအာင္ လုပ္ေနတာေပါ့။ ေစာက္ေစ့နဲ႔ ဒစ္ဖ်ားနဲ႔ ေတြ႔တိုင္း သီရိခမ်ာ တြန္႔တြန္႔သြားရွာတယ္။
" ဟင့္....ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔.... "
ခ်ဳိအီတဲ့ အမူအယာနဲ႔ သူဘယ္ေလာက္အဆင္သင့္ၿပီဆိုတာကို လစ္ကနဲ ျပလိုက္သလိုပါပဲ။ အရည္ေတြလည္း တအိ အိယုိက်ေနေလၿပီ။
" ျဗြတ္...ျဗစ္..."
မထင္မွတ္ဘဲ ေခါင္းတိုးဝင္လာတဲ့ လီးဒစ္ေၾကာင့္ လန္႔သြားရွာတယ္။ ပိုဆိုးတာက ဒစ္ရဲ႕လည္ပင္းနားမွာပါလာတဲ့ ေခြးလည္ပတ္ေၾကာင့္ေပါ့။ ေစာက္ေခါင္းထဲ မဝင္ေသးဘဲ ေစာက္ေစ့ကို အေမႊးေတြက ကလိတာနဲ႔ပဲ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေန ရွာတယ္။ သူသိလိုက္ၿပီ တစ္ခုခုေတာ့ ထူးျခားေနၿပီလို႔....။
" ေမာင္....ဘာထည့္ထားလဲဟင္...ဟင္....အင့္....အို...."
ကိုေမာင္ေမာင္က ႏႈတ္ကေနမေျဖဘဲ အလုပ္နဲ႔သာ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ စူးျမၾကမ္းရွၿပီး ေစာက္ေခါင္းနံရံေတြကို တ ဖက္ဖက္ အတင္းထိုးလွိမ့္ဝင္တဲ့ ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ သီရိခမ်ာ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းႏွင့္ ဝင္လာတဲ့ လီးကို ေၾကာက္ရမွန္း၊ နာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ဖင္ႀကီးေကာ့တက္လာပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္က လီးကို အဆုံးထိထိုးတဲ့အျပင္ ပက္ျခာလွည့္ေမႊ ေပးေနတယ္။ သီရိတစ္ေယာက္ ဇီးကင္းေလာက္ရွိတဲ့ ေဇာေခၽြးေတြ ပ်ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ငွက္ဖ်ားတက္သလို တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ ေနေလရဲ႕။
" အေမ့....အား....အား....အေမ့ရဲ႕....ဟင္း....အုိး....ကိုေမာင္....အား...ဟား....အား...."
ေပါင္ကို မညွာမတာဆြဲၿဖဲၿပီး အရူးမေလးတစ္ေယာက္လို ေဆာက္တည္ရာမဲ့ ေရရြတ္ေနတဲ့ သီရိရဲ႕ ဒူးေခါင္းေတြကို အားျပဳၿပီး လီးကို အဖ်ားက်န္႐ုံေလာက္သာ ထုတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဒုတ္ကနဲ သားအိမ္ကို သြားေဆာင့္မိေအာင္ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ျပန္ထည့္လိုက္နဲ႔ လိုးေနပါတယ္။
" ျပြတ္....စြပ္....ဒုတ္...အင့္....ေသပါၿပီ အေမရဲ႕....အား....ေမာင္ရယ္....ေကာင္းလိုက္တာကြယ္....လိုးနာနာေဆာင့္ ....သီရိကို မညွာနဲ႔....ေဆာင့္ပါ ေမာင္ရဲ႕...."
အားရပါးရ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီးေပးရင္း ႐ႈိက္႐ႈိက္ေျပာေနတဲ့ သီရိကို ကိုေမာင္ေမာင္ဟာ အံႀကီးႀကိတ္ မ်က္လုံး ျပဴးၿပီး သားအိမ္ကြဲမတတ္ေဆာင့္ေပးေနပါေတာ့တယ္။ " အား....အင့္....အင့္...."
သီရိ ေစာက္ေခါင္းထဲက အရည္ေတြ ေဝါကနဲ က်ၿပီးၿပီးသြားပါတယ္။ သူ႔ဒေကာက္ေကြးကို လႊတ္လိုက္ၿပီး ကိုေမာင္ ေမာင္ ခါးကို ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လွမ္းခ်ိတ္ဖမ္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ အထဲကစုပ္အားနဲ႔ မရရေအာင္ ေဆာင့္လိုးေနတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ လည္း ေကာ့ေကာ့သြားၿပီး ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ ၿပီးသြားတယ္။ သူ႔အေပၚေမွာက္က်လာတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ကို ဆီးဖက္ၿပီး အနမ္း တစ္ပြင့္ဆုခ်လိုက္တယ္။ ဒီလိုပုံစံနဲ႔ (၂)မိနစ္ေလာက္ ေနၿပီးမွ....
" ကဲ....လစ္စုိ႔....ေတာ္ၾကာ တည္းခိုခန္းက ေကာင္ေတြ လွ်ာရွည္ေနအုံးမယ္...."
ႏွစ္ေယာက္သား ပ်င္းတိပ်င္းတြဲအဝတ္လဲေနတုန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ကို လစ္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ မျမင္ႏိုင္မယ့္ေနရာကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ထြက္လာပါၿပီ....ညပိုင္းအလည္လြန္ၿပီး ျပန္လာတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္က သီရိခါးပုခုံးေလးကို ဖက္လို႔ သီရိက ကိုေမာင္ေမာင္ခါးကို ဖက္လို႔....ေတာ္ေတာ္ခါးသီးတဲ့ ျမင္ကြင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္ ဂ႐ုစိုက္ ရွာမေနဘဲ လစ္သြားၾကတယ္။
(၂) ဓားစာခံ
သူတုိ႔ေမြးခဲ့တဲ့ ရမၼက္မီးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေတာက္ေလာင္ေနတယ္။ အခ်ိန္က ည(၉)နာရီပဲ ရွိေသးတယ္။ ဖာသည္မ်ားေခၚရင္ ေကာင္းမလား....အိပ္ယာေပၚမွာ ထိုင္စဥ္းစားေနတုန္း....
" အာကို....အာကို....အကို....ကို....အာကို...."
ဆိုင္တံခါးကို လာေခါက္ေခၚသံၾကားကာမွ သတိရလိုက္ပါတယ္။ ေရခဲေရပုံးလာသိမ္းတဲ့ ေကာင္မေလးပဲ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။
" ဟဲ့...ေနာက္က်လွခ်ည္လား...."
" ဟုတ္တယ္....ေရခဲေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေနေသးလို႔...."
" ဒီအခ်ိန္ကားရပါ့မလား..."
" ေအာက္ဆိုဒ္ကား စီးရမွာေပါ့..."
" ဟယ္...ဒါဆို ဘယ္ကိုက္မလဲ နင္ အိမ္မျပန္ရင္ရလား...."
" စိတ္ေတာ့ပူၾကမွာဘဲ...ဒါေပမယ့္ ကားမရလို႔...အသိအိမ္မွာ အိပ္တယ္လို႔ေျပာရင္ေတာ့ ရတယ္....တခါတေလ ဒီလိုပဲျဖစ္တတ္တယ္....ဟိုတခါက ကားမရလို႔ ဘူတာ႐ုံမွာ သြားအိပ္ရတယ္...."
လမ္းေဘးပညာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ ကရင္မေလးက အ႐ုိးခံအတုိင္း ဖြင့္ေျပာရွာတယ္။ အင္း...အခ်ဳိရွာ သကာေတြ႔ အပ်ဳိရွာ ဟိုဟာေတြ႔ၿပီေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္မွပဲ။
" ဒါဆို နင္ဒီည ဒီမွာပဲ အိပ္လိုက္....ငါတစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတယ္...."
" အားနာစရာႀကီး အာကိုရယ္..."
" အို....အားနာစရာ မဟုတ္ပါဘူး....ငါလည္း ပ်င္းေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ....နင္ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား...."
" ဟင့္အင္း...."
" ဒါဆိုရင္ နင္အထဲဝင္ေစာင့္ေန ငါစားစရာ တစ္ခုခုသြားဝယ္ခဲ့မယ္...."
ကၽြန္ေတာ္ ေျခလွမ္းေတြ သြက္ေနပါတယ္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ဆိုင္ကို ေခါက္ဆြဲႏွစ္ထုတ္နဲ႔ ျပန္ေရာက္သြား တယ္။ ေကာင္မေလးက ဆာဆာနဲ႔ ႏွစ္ထုတ္လုံး အေျပာင္တီးလိုက္တယ္။ ရွက္တာေတြ ဘာေတြလဲမရွိ။ ဟန္ေဆာင္မႈလည္း မရွိတဲ့ ခ်ာတိတ္မပဲ။ င႐ုတ္သီးစပ္လို႔ တ႐ႈး႐ႈးျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။
" နာမည္ဘာတဲ့....ငါေမ့သြားတယ္...."
" ေနာ္ရင္မူ..."
" အသက္ဘယ္ႏွႏွစ္လဲ...."
" (၁၈)ႏွစ္ မျပည့္ေသးဘူး..."
" ေယာက္်ားရွိလား...."
" သြား....အပ်ဳိရွင့္...အပ်ဳိ...."
" ဒါဆို ရည္းစားေတာ့ ထားမွာေပါ့...."
" ရည္းစားလည္း မရွိဘူး....မ်က္လုံးခ်င္းႀကိဳက္တဲ့ သူေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး..."
ကရင္မ ပီပီ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတဲ့ ကေလးမကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သြားပါတယ္။ မသိမသာေလး ေသြးတိုး စမ္းတဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ပုခုံးေပၚ အသာလက္လွမ္းတင္လိုက္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားပုံရလို႔ ဘာမွထူးျခားမႈမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဖါင္းမုိ႔ၿပီး ပန္းႏုေရာင္ထေနတဲ့ ပါးျပင္ကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္တယ္။
" မင္း ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတာလဲကြယ္....မင္းကို ကိုယ္ခ်စ္သြားတယ္...."
မ်က္လုံးအေၾကာင္သားနဲ႔ ေရွ႕တည့္တည့္ကိုသာ စိုက္ၾကည့္ရင္း စကားျပန္မလာတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္း ထူထူအမ္းအမ္းေလး ကို အသာငုံ႔စုပ္လိုက္တယ္။ သူ႔လွ်ာေလးက မရဲတရဲတုန္႔ျပန္လာလို႔ အေျခအေနေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး ရွက္ေနပုံရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္မိတိုင္း ဟိုလႊဲဒီလႊဲလုပ္ေနတာကိုက ခ်စ္စရာ။ လိုက္ဖက္က ေသခ်ာသြားၿပီမုိ႔ ခပ္ရဲရဲပဲ သူ႔ႏို႔ကိုရမ္းဆုပ္လိုက္တယ္။ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္သူမို႔ ေအ႐ိုးဗစ္မကစားဘဲ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးလွေနပါ တယ္။ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရွပ္အက်ၤ ီကို အသာၾကယ္သီးျဖဳတ္ၿပီး ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္။ အေရာင္မေပၚတဲ့ ေဘာ္လီဟာ ျဖဴဝင္းတဲ့ သူ႔ အသားေရေပၚမွာ ပနာမတင့္လွပါဘူး။ ခ်ိတ္နဲ႔ တြယ္ထားရတဲ့ ေဘာ္လီကို အသာအယာခ်ိတ္ျဖဳတ္ ခၽြတ္ျပစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးနဲ႔အုပ္ထားေလရဲ႕။ ရွက္မွာေပါ့ေလ...ေန႔စဥ္ေတြ႔ေနျမင္ေနက်မ်က္ႏွာေတြကိုး။
" ေနာ္ရင္မူ....ဘာမွ ရွက္မေနနဲ႔....မင္းကို ငါ ပိုက္ဆံလည္း ေပးမယ္။ အဝတ္အစားေတြလည္း ဝယ္ေပးမယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာေန ဟုတ္လား...."
" က်မ ပိုက္ဆံ မမက္ပါဘူး....အာကို႔ ေက်းဇူးေတြ က်မအေပၚမွာ မနည္းဘူး မဟုတ္လား....ေနာက္ဆို ညေနက်ရင္ အိမ္ ျပန္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့....ဒီမွာပဲ ဝင္အိပ္လိုက္မယ္....က်မ ဗိုက္ေတာ့ မႀကီးခ်င္ဘူး....ဗိုက္ႀကီးလို႔ လူေတြ သိကုန္ရင္ က်မ ေသမွာပဲ...."
" စိတ္ခ်....ဗိုက္မႀကီးေစရဘူး....ကိုယ္ေဆးေတြ ဝယ္ေပးမယ္...."
တတြတ္တြတ္ေျပာရင္း လြတ္လပ္စြာနဲ႔ တြဲက်ေနတဲ့ ႏို႔အုံကို အသာဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေပးလိုက္တယ္။ သူလည္း ခ်က္ခ်င္း စိတ္ၾကြလာပုံပဲ။ ႏို႔ေတြ တင္းမာလာတယ္။ သီရိတုိ႔လို ေခတ္မွီသူမဟုတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဦးေဆာင္ေနရတယ္ ေလ။ ၿပီးေတာ့ ရွက္ကလည္း ရွက္ရွာမွာေပါ့။ သူ႔ႏို႔ေတြကို စုိ႔ေပးေတာ့ တအံ့တၾသနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။ ႏို႔သီးပါးစပ္ထဲလည္း ေရာက္ေရာ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး အရသာေတြ႔ေနရွာတယ္။ သူ႔လိုအ႐ိုင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ ဆႏၵေျပေပ်ာက္ဖုိ႔ သုံးရတာ ေတာ့ရွက္စရာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ႏို႔စုိ႔ေပးရင္းနဲ႔ပဲ ထမီကို အသာေျဖလိုက္တယ္။ ရွက္စိတ္နဲ႔ အတင္းဆြဲတင္ ထားေပမယ့္ ႏို႔စုိ႔ခံရတဲ့ အရသာေၾကာင့္ ၾကာၾကာမတင္ႏိုင္ပါဘူး။ ေျပေလ်ာ့သြားတဲ့ ထမီထဲ လက္ကိုအသာႏႈိက္လိုက္တယ္။
" ဟင္း...."
ရွက္ရြံ႕သံနဲ႔ အတူေပါင္ေတြ စိထားလို႔ အေမႊးအမွ်င္နည္းလွတဲ့ ဆီးခုံကိုပဲ စမ္းမိတယ္။ ရရာကိုပဲ ခပ္သာသာေလး ပြတ္သပ္ေပးေနရတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့မွ တေျဖးေျဖးေပါင္ကို ပြတ္ေပးတယ္။ ပူေႏြးတဲ့ ေပါင္အိုးေလးက်ေနတာပဲ ေပါင္ ၾကားကို လက္ခလယ္နဲ႔ သြင္းလုိ႔မရေသးေတာ့ အကြဲေၾကာင္းကို လက္ခလယ္နဲ႔ပဲ ပြတ္ေပးေနမိတယ္။ ေကာင္မေလးရင္ထဲ မွာ အရွက္နဲ႔ ရမၼက္အားျပင္းေနပုံပါ။ စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့အဆုံး သူ႔ေပါင္ကို လက္နဲ႔ဆြဲၿဖဲပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေစာက္ ဖုတ္ဆီ ျပန္ႏႈိက္လိုက္တယ္။ အင္မတန္အေမႊးနဲတာပဲ။ ေကာင္မေလး ေပါင္ေတာ့ ျပန္မစိဘူး။ ဒီအတိုင္းၿငိမ္ခံေနတယ္။ အကြဲ ေၾကာင္းေလးကို အသာဟၿပီး လက္ခလယ္ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲတြန္႔သြားရွာတယ္။ အထဲမွာ ပူၿပီး စီးကပ္ေနတယ္။ ေစာက္ေစ့ကိုရွာၿပီး အသာဆြေပးေတာ့ ခဏခ်င္းမွာပဲ ေတာင္ထလာပါတယ္။ သူရဲ႕ အေျခအေနကို ခန္႔မွန္းမိတာနဲ႔ ထဘီကို အသာခၽြတ္ခ်လိုက္တယ္။ ေရေဆးငါးတစ္ေကာင္လို ျဖဴေဖြးေနတဲ့ အသားအေရဟာ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဝင္းကနဲ ေပၚလာပါ တယ္။ ေစာက္ဖုတ္ေနရာေလးမွာေတာ့ နည္းနည္းအေရာင္လြင့္သြားပါတယ္။
" အကို....မီးပိတ္လိုက္ေလ...."
" ေဟ....ဘာျဖစ္လုိ႔လဲကြ...."
" ဟင္း....ရွက္စရာႀကီး....တျခားလူေတြလည္း မီးေမွာင္မွာ ခ်စ္ၾကတာပဲ..."
ေအာ္....သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းကြက္ကြက္ကေလးမွာ ျဖစ္ပ်က္တာေတြကိုပဲ သိတာမုိ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဘယ္ေလာက္တိုး တက္ေနၿပီလဲဆိုတာ မသိရွာပါလား။
" မီးပိတ္ရင္ အရသာမရွိဘူး....ေနာ္ရင္မူရဲ႕ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ခ်စ္ၾကမွ ေကာင္းတာကြယ့္.. ...."
" ဟင္း...ရွက္စရာႀကီး...."
" မရွက္ပါနဲ႔ကြာ...."
ခပ္ေခ်ာ့ေခ်ာ့ဆိုရင္းနဲ႔ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို အသာပြတ္ေပးေနရပါတယ္။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိရတာကလည္း လပိုင္း ေလာက္ရွိၿပီေလ။ စကားသိပ္မေျပာဖူးေပမယ့္ လူခ်င္းေတာ့ ရင္းႏွီးေနတယ္။ သူ႔ဆိုင္ေဘးက ကြမ္းယာဆိုင္ကုလားနဲ႔ ရန္ျဖစ္ တာကို ဝင္ဖ်န္ေပးရင္းနဲ႔ သိခဲ့ရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ကုလားက သူ႔ေရခဲပုံးကို သိမ္းမေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အခ မဲ့ ဆိုင္မွာ လာထားခုိင္းရတယ္။ ဒီေလာက္ပဲ အခုလို အေသြးအသားခ်င္းရင္းႏွီးတဲ့အဆင့္ ၿဗံဳးကနဲ ေရာက္လာေတာ့ သူ႔ကို မရွက္ေအာင္ ထိန္းေပးေနရတယ္။ ဘာဂ်ာအဆင့္ကိုေတာ့ ေက်ာ္သြားရတယ္။ သူတုိ႔ဘဝက ေရမခ်ဳိးဘဲ ေနတာရယ္...ၿပီး ေတာ့ ေသးေပါက္ၿပီး ေရေတြဘာေတြလည္း မသုံးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာဂ်ာအဆင့္ကို ေက်ာ္ပစ္လိုက္တယ္။ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ အရည္ေတြခၽြဲအီေနေအာင္ ထြက္ပါရဲ႕....ဒါေပမယ့္ ေစာက္ေခါင္းက သိပ္က်ဥ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေၾကာက္လန္႔စိတ္နဲ႔ ေစာက္ ေခါင္းကို ႐ႈံ႕ထားေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ သူ႔ကိုၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဖီးလ္တက္ေနၿပီထင္တယ္။ နီရဲထူအမ္းတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ လႊာဟာ ေလျပင္းတိုက္ခံရတဲ့ ပြင့္ခ်ပ္ေတြလို တဖတ္ဖတ္႐ိုက္ခတ္ေနတယ္။ ရွက္ေသြးေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီရဲတြတ္ေန တာပဲ။ ပစၥည္းတင္တဲ့ စင္ေပၚက အမဲဆီဘူးကို ယူၿပီး သူ႔ေစာက္ေခါင္းဝမွာ နည္းနည္းသုတ္ေပးထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်ၿပီး ထၾကြရမ္းကားေနတဲ့ လီးမွာ ႏွံ႔ေနေအာင္ သုတ္ထားလိုက္တယ္။ ေျပာင္တင္းကားၿပီး တဆတ္ဆတ္ေတာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးက အားရစရာပဲ ေကာင္မေလး လက္ကို အသာယူၿပီး လီးကို အသာကိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ " အိုး...."
" မရွက္နဲ႔ေလ...ကိုင္ၾကည့္ ေနာက္လဲ လင္ယူရင္ ကိုင္ရမွာပဲ....ေသခ်ာကိုင္...."
သူ႔လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ၿပီး လီးေပၚမွာ ဖိထားလိုက္တာ....မလႊဲသာ မေရွာင္သာ ကိုင္ရတာေပါ့။ ပထမေတာ့ မရဲ တရဲေလး ေျဖးေျဖးခ်င္း အရသာေတြ႔ၿပီး ခပ္တင္းတင္းေလး ဆုပ္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အသာဂြင္းတိုက္ျပေတာ့ သူလည္း တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္နဲ႔ လိုက္လုပ္ေနရဲ႕။
" ဘယ္လိုလဲ....ကိုင္ရတာ အရသာရွိလား...."
" မသိဘူး...."
" ေအးေလ....သိေအာင္ လုပ္ေပးရမွာေပါ့...."
ခပ္ေဖါ့ေဖါ့ေျပာရင္း သူ႔ကို ကုတင္ေဘးမွာ စိတ္ႀကိဳက္အေနအထားျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အလုိးခံရမယ္ဆိုေတာ့လည္း ေနာ္ရင္မူတစ္ေယာက္ တုန္လႈပ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ေပါင္ၾကားမွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ဝင္ထိုင္ လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို မၿပီး သူ႔ေပါင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ရင္းနားေရာက္ႏိုင္သထက္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲလိုက္တယ္။ ေပါင္ကို အတင္းၿဖဲခံရလို႔ စုပ္သပ္ေနရွာရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လီးဟာ ပန္းႏုေရာင္သူ႔ေစာက္ဖုတ္ဝနဲ႔ တန္းေနပါၿပီ။ သူ႔ကို စိတ္ၾကြ ေအာင္ လုပ္တဲ့အေနနဲ႔ ေပ်ာ့ဖတ္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားကို လီးထိပ္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲေမႊရမ္းေပးေနရတယ္။
" ဟာ....အင္း....ဟင္း....ဟင္း....ဟင္း...."
ရွက္ေနသူမုိ႔ ႏႈတ္ခမ္းက ဖြင့္မေျပာဘဲ မခ်ိမဆန္႔ တြန္႔လိမ္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ သူေတာင့္တေနတာကို ေဖာ္ျပေနပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို အသာလက္မႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဆြဲၿဖဲၿပီး ေစာက္ေခါင္းဝမွာ အသင့္ေတ့ၿပီးျဖစ္ တဲ့ လီးႀကီးကို ဖိသြင္းလိုက္တယ္။
" ျဗစ္....ျဗစ္....အား.....အမေလး....အမိုးေရ...."
ေအာ္သံဟာ ေတာ္ေတာ္က်ယ္သြားတယ္။ သူ႔ကို ေခ်ာ့ေမာ့ေနခ်င္တဲ့ စိတ္လည္း သိပ္မရွိလွဘူး။ စိတ္ကသိပ္ထန္ေန ၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္လိုက္တယ္။
" စြပ္....ျဗစ္....ျဗစ္....ျဗစ္....ဒုတ္....ဒုတ္...ဒုတ္....အီး...အင့္...အင့္...."
အတင္း႐ုန္းကန္ေနတဲ့ၾကားက လီးႀကီးဟာ တန္က်င္တစ္ေခ်ာင္းလို ေစာက္ဖုတ္ကို ထိုးခြဲၿပီး သားအိမ္ကို သြား ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။ သူ႔ပါးစပ္ကို မလႊတ္ေသးဘူး။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ထုတ္ခ်ည္ သြင္းခ်ည္ (၁၀)မိနစ္ေလာက္ လုပ္ေပးေတာ့မွ အရသာေတြ႔ၿပီး ၿငိမ္သြားရဲ႕။ အသာငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္မွာ ေသြးေတြရဲေနတယ္။ သနားစရာေတာ့ အေတာ္ ေကာင္းသား။ ေနသားက်သြားၿပီမို႔ ေစာက္ဖုတ္လည္း နည္းနည္းေခ်ာင္ၿပီမို႔ အရည္ေတြနဲ႔ သြင္းရတာ ေကာင္းလာတယ္။ သူ႔ လည္း နာတာေမ့ၿပီး ေကာ့ေကာ့ေပးေနရဲ႕။ သိတယ္မဟုတ္လား။ မိန္းမေတြရဲ႕ ထုံးစံ လီးအရသာေတြ႔တာနဲ႔ ရွက္တာ ေၾကာက္တာမရွိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ သူ႔ခါးကို ကိုင္ၿပီး ကုတင္ေပၚကလႊတ္ေအာင္ ဆြဲေျမာက္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ္ ကိုၾကြၾကြၿပီး အသားကုန္ေဆာင့္ေပးတာေပါ့။
" အ....အား....အင့္....အင့္...အင့္...."
ကိုယ္ခႏၶာအေပၚပိုင္းသာ ကုတင္ေပၚမွာရွိၿပီး ေအာက္ပိုင္းကေတာ့ ေကာ့တက္ေနပါတယ္။ လီးဟာ အဆုံးဝင္သြား တာမုိ႔ အားရစရာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ေတြသိပ္ၾကြၿပီး မညွာမတာ အားရပါးရ ေဆာင့္ေပးေနမိတယ္။ သူလည္း ညီးတာေတြ ေအာ္တာေတြမရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ခန္းလုံး လီးဝင္ထြက္သံေတြနဲ႔ ဆူေနရဲ႕။
" အင့္....အား...ဟား....အား....အား...."
ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ အေၾကာဆြဲၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ေစာက္ေခါင္းထဲကေန ကုတင္ေပၚသုိ႔ ယုိစီးက်လာပါတယ္။ ၿပီး ေတာ့ အဝတ္တစ္ခုလို ပုံက်သြားေလရဲ႕။ ေပ်ာ့ဖတ္ေနတဲ့ ေနာ္ရင္မူ ကိုယ္ကို ထိန္းကိုင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပီးတဲ့အထိ ေဆာင့္ေနရတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ သုတ္ရည္ေတြ လီးထဲက ပန္းထြက္ၿပီး ေခြက်သြားပါေတာ့တယ္။
" ေနာ္ရင္မူ....ေကာင္းရဲ႕လား...."
" အင္း...."
" အရင္တုန္းက ခုလိုခံဖူးလား....မွန္မွန္ေျပာေနာ္...."
" ငယ္ငယ္တုန္းက (၁၄)ႏွစ္ သမီးတုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ လုပ္ဖူးတယ္....ဒါေပမယ့္ နာလုိ႔ၿပီးေအာင္ မလုပ္ခဲ့ဘူး....."
" မိုးအလင္း ခံႏိုင္ပါ့မလား...."
" အကို႔ သေဘာပဲေလ...."
(၃) စုတ္လည္းစူး စားလည္း႐ူး
ကၽြန္ေတာ္ ကိုေမာင္ေမာင့္ကို ပညာေကာင္းေကာင္းေပးဖုိ႔ကို စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရည္းစားကို ေရာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမိန္းမကိုပါ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာမေထာက္ဘဲ လိုးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ သီရိကေတာ့ ထားပါေလ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္မွန္းသူမသိပါဘူး။ အဲဒီေကာင္မသီရိကိုပါ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ ပညာေပးရမယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေတြမထုတ္ဖူးေတာ့ ဥာဏ္က မေကာင္း၊ စဥ္းစား....စဥ္းစား။ ဆိုင္မွာရွိသမွ် ပစၥည္း ေတြေရာင္းၿပီး လစ္သြားရေကာင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဆုိင္လုံး မီးတင္႐ႈိ႕ၿပီး သြားရင္ေကာ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ကိုေမာင္ ေမာင္ကို ေခ်ာင္း႐ိုက္....ဒါမွမဟုတ္လဲ....ဝတၳဳထဲကလို သီရိကိုျဖစ္ျဖစ္ ကိုေမာင္ေမာင္ကိုျဖစ္ျဖစ္ သတ္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေယာက္ကို လြဲခ်ရင္ေတာ့ ဟုတ္ၿပီ....ဟုတ္ၿပီ...ဒီအႀကံေကာင္းတယ္...တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္....ပိုင္လုိက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဟား...ဟား...ဟား...တစ္ေယာက္ကေသ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေထာင္ထဲမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္း....ဟိုးဟိုး...မလိုက္။ ကိုေမာင္ ေမာင့္ လုပ္ငန္းကို ကၽြန္ေတာ္ပဲ ဦးစီးရမွာ။ ၿပီးေတာ့ ကိုေမာင္ေမာင့္ အေမႀကီးရွိတယ္။ သူကေတာ့ သနားစရာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ယူလုပ္ေကၽြးရမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ကား...။ ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ အသုံးမက်တဲ့ေကာင္ ဒီေလာကမွာရွိပါဦးမ လား။ ကိုေမာင္ေမာင္မွာ ညီမတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်။ ေအာင္မေလး....လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ယူထားတဲ့ ဦးေႏွာက္တဲ့ဗ်ာ... လုံးလုံးေမ့ေနလိုက္တာ။ ေဟး...ေဟး...ေဟး...ဒီေကာင္မေလးကို သုံးရမယ္....ဆပ္စလူးမေလး....တခါတေလ ဆိုင္ကိုလာ ရင္ ဘယ္သူမွ မေနရေအာင္ လက္ကျမင္းေက်ာထတဲ့ ေကာင္မေလး...ပညာအရည္အခ်င္းကေတာ့ (၉)တန္း ေအာင္(၁၆) ႏွစ္ ရည္းစားထားခ်င္လြန္းလို႔ ထြန္႔ထြန္႔လူးေနတယ္။ သူ႔အေမႀကီး အၿမဲပါေတာ့ မကျမင္းရဲဘူး...သူ႔အကိုလိုပဲ ထန္တာ... အလြန္႔အလြန္ ေဘာ္ဒီလည္း လွတယ္။ အိုေက...ဟင္း...ဟင္း...အသက္မတူလို႔ရယ္ ေနာက္ၿပီး ကိုေမာင္ေမာင္ကို အားနာ တာရယ္ေၾကာင့္ ၾကည့္ေနခဲ့တာ...အခုေတာ့ ဒီငန္းမေလးကို စားရေတာ့မယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ အူႏုကၽြဲခတ္ေစရမယ္။ သီရိ ထက္ အစတစ္ရာသာတဲ့ ေကာင္မေလးကို ရေအာင္လုပ္ျပမယ္။
ဒါနဲ႔ အခြင့္အေရးကို ေအးေအးေဆးေဆး ေစာင့္ေနမိတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ဆိုင္ထဲကို ဝုန္းဒိုင္းႀကဲၿပီး ဝင္လာပါၿပီ။ ဒါေတာင္ အရြယ္က သိပ္မေရာက္ေသးဘူး။ ဟိုကျမင္း ဒီကျမင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ စားပြဲနားေရာက္လာတယ္။ က်န္တဲ့ လူေတြက ေတာ့ သူ႔ကိုရွင္းရ ကိုယ့္အလုပ္လုပ္ရနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနၾကတယ္။
" ကိုရာဇာႀကီး...ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ...."
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ စားပြဲကို တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ ေခါက္ၿပီး ငု႔ံေမးလာတဲ့ ခ်ာတိတ္မေလးရဲ႕ ရင္သားအစုံကို ခပ္တည္တည္ပဲ စိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း
" ဆားကစ္ ပုံစံသစ္ေလာင္းေနတယ္...စင္သီယာ ဘယ္လိုလဲ သိပ္လွေနပါလား...."
" ခစ္....ခစ္ခစ္...တကယ္လား....ဘာစားခ်င္လို႔လဲ...."
" တကယ္ေပါ့....ဘာစားခ်င္လို႔လဲဆိုေတာ့...."
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အၾကည့္႐ိုင္းေတြကို သေဘာေတြ႔ေနပုံရတယ္။ မသိမသာ ပုံစံနဲ႔ ရင္ကိုပိုၿပီး မ ေပးလိုက္တယ္။ ကဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုံေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ပဲႀကီးေစ့ေက်ာ္ တစ္ေစ့ကို ေကာက္ၿပီး ျဖဴဝင္းေနတဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာၾကားထဲ အသာထည့္လိုက္ တယ္။
" ဟယ္...ၾကည့္စမ္း...ၾကည့္စမ္း....သိပ္ဆိုးတာပဲ...."
ေျပာေျပာဆိုဆို ပဲႀကီးေက်ာ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာတင္ ႏႈိက္ထုတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေပါက္လိုက္တယ္။ ဇတ္ကနဲ ဖမ္းၿပီး ပါးစပ္ထဲပစ္သြင္းလိုက္တယ္။ ကၽြတ္ကနဲ ဝါးစားရင္း မ်က္ေစ့မွိတ္ျပလိုက္တယ္။ ငခူၿပဳံးေလးၿပံဳးၿပီး မ်က္ေစာင္းေလး ခ်ိတ္ကာ ဖင္ေလးကို လႈပ္ရင္း ထြက္သြားေလရဲ႕။ တံခါးေပါက္အေရာက္မွာ တစ္ခါလွည့္ၾကည့္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္။ နည္း နည္းေတာ့ ရင္ထိတ္မိတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔မ်ား သြားတိုင္မလားပဲ။ တစ္ပတ္ေလာက္ ဘာျပႆနာမွ မရွိေတာ့မွ ဟင္းခ်ႏိုင္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ေတြ႔ေတာ့ အရင္အခါေတြကထက္ ပိုရင္းႏွီးသလိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဆီတန္းလာၿပီး မုန္႔လာ ေကၽြးတယ္။
" ကိုယ္က ဒါစားခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး...."
" သြားဟယ္....မေနာက္နဲ႔ေလ...ေစတနာနဲ႔လည္း ေကၽြးရေသးတယ္....."
စားပြဲေရွ႕မွာ လာႏြဲ႔ျပေနတဲ့ သူ႔လက္ကေလးကို အသာဖမ္းဆုပ္လိုက္မိတယ္။ ေအးစက္လို႔ ျပန္လည္းဆြဲမယူဘူး။ မ်က္လႊာေလးခ်ၿပီး ၿငိမ္ေနရဲ႕....။
" သိလား...."
" ဘာလဲ...."
" ခ်စ္တာကို..."
" ဟင့္...အင္း..."
" အခုေတာ့ သိၿပီမဟုတ္လား...."
" စဥ္းစားဦးမယ္....".
ဒါကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိတဲ့အတိုင္း မူလက်ီလုပ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ပြဲတဝက္ႏိုင္ေနၿပီေလ။ ဟိုလိုဒီလိုနဲ႔ သူ႔ဆီက အေျဖရခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္မေလးက ငယ္ေပမယ့္ တကယ္ခ်စ္ေတာ့လည္း သိပ္အေလးအနက္ထားတာ....ကၽြန္ေတာ္ အသုံး ခ်ရတာေတာင္ စိတ္မသန္႔ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သိပ္တြယ္တာေနရွာတယ္ ထင္တယ္။ ခ်စ္ၾကၿပီဆိုေတာ့လည္း သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို သိပ္ႏြဲ႔တာပဲ။ အနည္းဆုံး တစ္ပတ္တစ္ေခါက္ ႐ုပ္ရွင္သြားျပရတယ္။ ကန္ေတာ္ႀကီးကို ရံဖန္ရံခါသြားေပးရ တယ္။ အင္းလ်ားကို မၾကာခဏသြားရတယ္။ သူနဲ႔ ခ်စ္ၾကမွပဲ အလုပ္ေလးဘာေလး ပ်က္ေတာ့တယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္က လည္း ရိပ္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆာ္နဲ႔ ေလွ်ာက္ကဲေနတယ္ဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူလဲဆိုတာ မသိရွာဘူး။ ဟား...ဟား ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔ သူက ကၽြန္ေတာ့္ ပ်က္ရက္ေတြကို ဘာမွမေျပာဘူး ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္လည္ၿပီး ျပန္လာရင္ ဘာလုပ္ခဲ့လဲ ေအာင္ျမင္ရဲ႕လား....ဘာလားနဲ႔ လာေနာက္ေနေသးတယ္။ ရီစရာေနာ္...ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုင္တြယ္႐ုံပဲလို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ အမွန္ေတာ့ သိပ္ကိုင္တြယ္လို႔မရဘူး။ ခ်ာတိတ္မက ေစ်းကိုင္ေနတယ္။ လက္ထပ္ၿပီးမွတဲ့။ စိတ္ညစ္သြားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ စာအုပ္ႀကီးအတိုင္းလုပ္တယ္ဆိုတာ မၾကာခင္ကပဲ သိလာရလို႔ အေတာ္ဝမ္းသာသြားမိ တယ္။
" ကိုကို....ေမေမ ရိပ္သာ(၉)ရက္ဝင္မယ္တဲ့....အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူး...အိမ္ေဖၚေကာင္မေလးလည္း ေခၚ သြားမွာ....ကိုကို ခြင့္ယူၿပီး လာလည္ပါလားေနာ္...."
" လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႔ခ်င္တယ္ေပါ့...."
" မဟုတ္ဘူးေလ....တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ေနစရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ....ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႔လို႔ရတာေပါ့...."
ေနာက္တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္မွာ ေန႔တစ္ဝက္ ခြင့္ယူလိုက္ပါတယ္။ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး တကိုယ္လုံးသန္႔စင္ၿပီး ေနာက္ရင္း ေျပာင္ရင္းနဲ႔ စင္သီယာဆီ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ကေတာ့ ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့ေလရဲ႕။ ေဘးဘီဝန္းက်င္နည္းနည္း ၾကည့္ၿပီး အသာဘဲလ္ခလုပ္ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ မေခ်ာက ေစာင့္ေနပုံပဲ။ ခ်က္ခ်င္းတံခါးလာဖြင့္တယ္။
" ေနာက္က်တယ္...."
" ဘာလဲ....မနက္ (၅)နာရီ ထလာရမလား...."
" ေစာင့္ရတဲ့ လူဗ်ဳိင္းျဖစ္ေတာ့မယ္...."
တံခါးပိတ္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ကိုယ္လုံးက်စ္က်စ္ကေလးကို ဆြဲၿပီးနီရဲေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး စုတ္ျပစ္ လိုက္ပါတယ္။ စင္သီယာကလည္း မ႐ုန္းဘဲၿငိမ္ေနေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားမိတယ္။ သူကလန္ကဆန္ လုပ္မယ္ထင္ ေနတာ။
" အခ်ိန္ေတြ အမ်ာႀကီး ရွိပါတယ္...ကိုကိုရယ္....အေပၚတက္ပါ...."
လူႀကီးေလသံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာရင္း လက္ဆြဲၿပီး အေပၚကိုေခၚသြားတယ္။
" လာ...ဒီမွာ....သူစားဖုိ႔ တပင္တပန္း ႏႊာထားတာ...."
သစ္ေတာ္သီးေတြပါ...စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ စားျပလိုက္ရေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စားတာေလးကို ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ဝါးလက္စ မညက္တညက္သစ္ေတာ္သီးေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ေတ့ၿပီး ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ တၿမံဳ႕ၿမံဳ႕ဝါးေနပါတယ္။
" ခ်စ္လား..."
" အင္း...."
မပြင့္တပြင့္ေျဖတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဆြဲဖက္ၿပီး နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရင္ခ်င္းအပ္ရင္း တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနတဲ့ သူ႔ရင္ခုန္သံကို အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို စမ္းၿပီး ဖက္သလို ဖက္ရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္း ေနတာကို ခြာလိုက္ၿပီး ေသြးေၾကာေလးေတြ စိမ္းထေနတဲ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္လို တျပြတ္ ျပြတ္နဲ႔ စုတ္ယူေနမိတယ္။ လက္ကေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို သိုင္းဖက္ရင္း ေမွးစင္းက်သြားေလရဲ႕။ လက္ေတြက တေရြ႕ ေရြ႕နဲ႔ တီရွပ္ထဲကို ဝင္သြားတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ အံ့ၾသစရာေတြ႔ရျပန္တယ္။ ေဘာ္လီမဝတ္ထားဘူး။ ဧကႏၱ ကၽြန္ေတာ့္ကို ငံ့လင့္ၿပီး အဆင္သင့္လုပ္ထားပုံပဲ။ ေႏြးေထြးတင္းမာေနၿပီး အင္မတန္မွ ကိုင္လို႔ေကာင္းပါတယ္။ အပ်ဳိစင္ေလးမုိ႔ ႏို႔သီးလည္း မယ္မယ္ရရမရွိ ႏို႔အုံတစ္ခုလုံးမွာ လိေမၼာ္သီးအလတ္စားအရြယ္ဆိုေတာ့ လက္ထဲမွာ ေပ်ာက္ေနတယ္။
" ဟင့္....ကိုကို....စင္သီယာကို ဘယ္ေတာ့မွ ပစ္မသြားရဘူးေနာ္....ထာဝရေနာ္...."
ကေလးတစ္ေယာက္လို နားထဲမွာ တိုးတိုးေလးေျပာလာတဲ့ စင္သီယာ ႏို႔ကို တစ္ခ်က္ ညွစ္ကလိေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ချမာ အခုလို ကၽြတ္ကၽြတ္လြတ္လြတ္ ႏုိ႔ညွစ္ခံေနရတာ အေနရခက္ေနပုံပဲ။
" စင္သီယာ....အက်ၤ ီခၽြတ္ပစ္လုိက္ကြာ...."
" ကိုကို...ခၽြတ္ေပး....စင္သီယာ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး....အရမ္းတုန္ေနတယ္...."
သနားစရာ တုန္ရီေနတဲ့ အပ်ဳိမေလးရဲ႕ တီရွပ္ကို အသာခၽြတ္ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အထိအေတြ႔ေတာ့ ေဖာ္မျပႏိုင္တဲ့ ခ်မ္းသာမႈတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ စင္သီယာကေတာ့ ရွက္လြန္းလို႔ ထင္ပါရဲ႕ မ်က္စိစုံမွိတ္ထားတယ္။ ခ်စ္စရာႏို႔အုံေလးေတြ ဟာ သူ႔ရင္ဘတ္မွာ ရီးေလးခိုေနၾကတယ္။ ခ်စ္လို႔ တစ္ခ်က္ငု႔ံနမ္းေတာ့ တြန္႔သြားရွာတယ္။ ကဲ....ဒီေလာက္ေၾကာက္တတ္ ရင္လည္း မသိမသာ ထြက္ျပဴေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို သြားနဲ႔ မနာတနာေလး ကိုက္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏို႔ကိုစုိ႔ေတာ့ အေၾကာေတြ တြန္႔တြန္႔လူးေနပါတယ္။ ႏို႔အုံေလးကို လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ယက္ေပးေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေမႊးညွင္းဖုေလး ေတြနဲ႔ ျပည့္သြားေလရဲ႕။ ႏို႔အုံဟာ အခုနကထက္ တင္းမာလာပါတယ္။ ေခ်ာမြတ္တဲ့ သူ႔ေက်ာျပင္ေလးကို ညင္ညင္သာသာ ပြတ္ေပးရင္း သူ႔ခ်က္တိုင္ေလးဆီကို လွ်ာထိုးထည့္လိုက္ပါတယ္။
" ကိုကို....စင္သီယာ မေနတတ္ဘူး...."
ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးသူပီပီ ေျခေလးေဆာင့္ၿပီး ၿငီးေနရွာတယ္။ ေနတတ္သြားမွာပါ ကေလးရယ္....လီးနဲ႔ မေတြ႔ ေသးလို႔ပါ။ ခ်က္ထဲကို လွ်ာထိုးၿပီး ဘာဂ်ာရဲ႕ အရသာနမူနာကို ျမည္းစမ္းေစလိုက္ပါတယ္။
" ခစ္...ခစ္..ခစ္...ခစ္ခစ္....ကိုကို က သိပ္ဆိုးတာပဲ....ဟိုယက္ ဒီယက္နဲ႔...."
" ခ်စ္လို႔ယက္တာေပါ့ ကေလးရယ္....မခ်စ္ရင္ ဘယ္သူယက္မွာလဲ...."
သူ႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာရင္ သိပ္သေဘာက်တဲ့ စင္သီယာကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္စကားလုံးနဲ႔ ပင့္ေပးလိုက္တယ္။
" ကိုကိုက ခ်စ္လို႔ ယက္တာေပါ့....ေတာ္ေတာ့ေနာ္....စင္သီယာ မေနတတ္ဘူး...."
" ဒါဆို က႔ို ႏုိ႔ကို စုိ႔ေပးေနာ္...."
" ဟင္း...ရွက္တယ္...."
" မရဘူး....ခ်စ္ရင္ စုိ႔ေပးရမယ္...."
ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔မ်က္ႏွာကို ရင္ဘတ္နားကပ္ေပးလိုက္ေတာ့ အသာပါးစပ္ဟၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္လို ႏို႔စုိ႔တာမို႔ အရသာေတာ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမႀကီးေတြလို ပညာမတတ္ရွာဘူး....ဂုတ္ဝဲ သူ႔ဆံပင္ေလးကို အသာပြတ္ၿပီး စိတ္ရဲလာ ေအာင္ ေျဖသိမ့္ေပးေနေတာ့ တေျဖးေျဖးစုပ္ဟန္ ေျပာင္းလာတယ္။
" ကဲ...ေတာ္ၿပီ...."
" ၾကည့္....ခဏေလး စုိ႔ၿပီးေတာ့...."
သူ႔မူဟန္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အသည္းယားလာၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး စုပ္ယူလိုက္ တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္မဆိုးဘူး သူ႔လွ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲ ထိုးဝင္ၿပီး တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ အာေခါင္ကို လာပြတ္သပ္ေပးေန ရဲ႕။
" ျပြတ္....ေမာလိုက္တာ ကိုကိုရယ္...."
ဟုတ္ပါတယ္...ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရမၼက္လႈိင္းေၾကာင့္ ကေလးမေတာ္ေတာ္ဟိုက္သြားရာမွ ႏို႔အုံေလးေတြ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ ခ်ည္နဲ႔ အသက္ကို ႐ႈိက္႐ႈိက္႐ႈေနရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႔စကတ္ကို အသာေအာက္ကို တြန္းေပးလိုက္ေတာ့ ....
" ေတာ္ၿပီ ကိုကိုရယ္....စင္သီယာ ရွက္လာၿပီ...."
" စင္သီယာ က ကို႔ကို မခ်စ္ဘူးလား....ခ်စ္သူေတြဆို ရွက္စရာမလိုဘူး...."
ေျပာေနတုန္းမွာပဲ သူ႔ဖင္ေပၚေနပါၿပီ။ လုံးက်စ္တဲ့ တင္ပါးေလးက ကားထြက္ေနရဲ႕။ ဖင္ၾကားထဲကို လက္ညွိဳးနဲ႔ ပြတ္ေပးေနေတာ့ ရွက္ရွက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ပုခုံးမွာ ေခါင္းမွီရင္း ၿငိမ္ခံေနတယ္။
" စင္သီယာ ကကြယ္....လိမၼာပါတယ္....ကိုယ္ခ်စ္သူရဲ႕ အလွကိုၾကည့္ခ်င္တယ္...."
" ကိုကိုကလည္း သိပ္ဆိုးတာပဲ...."
" ကဲ...ရွက္ရင္ ကိုကိုပါ ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါမယ္...."
ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ေရွ႕မွာ ရပ္ၿပီး ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ခရမ္းသီးက ရင့္ေနၿပီ ႏွပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေမ့ သြားမွာပဲ။
" အိုး....ကိုကိုကလဲ...."
ရွက္ရွက္နဲ႔ ဟိုဘက္လွည့္သြားတဲ့ စင္သီယာရဲ႕ စကတ္ကို အသာဆြဲခၽြတ္လိုက္တယ္။ ကမၻာဦးလူသား ႏွစ္ဆယ္ရာစု ယဥ္ေက်းမႈ အလယ္ေတာင္မွ ေရာက္ေနသလိုပါပဲလား....။ ေျပာင္ရွင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွာ ေစာက္ေမႊးေတြဟာ အင္မတန္ႏုေနပါေသးတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္မွ ျမင္ရတယ္။ အကြဲေၾကာင္းေလးက စိလို႔။ ၾကာၾကာဆိုင္းမေနဘဲ သူ႔ကိုေပြ႔ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာဆီ မ သြားလိုက္ပါတယ္။ ဆိုဖာေပၚခ်ၿပီးတာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး စုပ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ဝါးနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးေနမိတယ္။ ေပါင္ေလးနည္းနည္းကားလာမွ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ အသာပြတ္ၿပီး လက္ခလယ္နဲ႔ ေစာက္ေစ့ကို ကလိေပးလိုက္တယ္။
" ကိုကို...."
ဆြဲဆြဲငင္ငင္ေခၚၿပီး ရင္ခြင္ထဲမွာ မ်က္ႏွာဝွက္ထားရွာတယ္။ လက္ခလယ္နဲ႔ ကလိေပးရင္း ေပါင္က သိသိသာသာၿဖဲ လာၿပီး နည္းနည္းအရည္ေတြထြက္လာတဲ့ခါ ကၽြန္ေတာ္ စင္သီယာကို ဘာဂ်ာေပးဖုိ႔ စလိုက္ပါတယ္။ အရည္ေတြ စိုစြတ္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို အနည္းငယ္လက္နဲ႔ ၿဖဲလိုက္ပါတယ္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္လွ်ာကို စုခၽြန္ ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္းလိုက္ပါတယ္။ လွ်ာတစ္ခုလုံး ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္သြားပါတယ္။ ေကာင္မေလး ေစာက္ဖုတ္ထဲ မွာ ပူေႏြးၿပီး စိုစြတ္ေနပါတယ္။ လွ်ာဟာ ေျမြတစ္ေကာင္လို ဟိုတိုးဒီတိုးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနေလရဲ႕။ စင္သီယာကေတာ့ ဆိုဖာ ေဘာင္ကိုကိုင္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို ေကာ့မွန္းမသိ ေကာ့ ေကာ့ေပးေနတယ္။ မၾကာပါဘူး....ပူေႏြးျပစ္ခၽြဲေနတဲ့ အရည္ေတြဟာ ေစာက္ေခါင္းထဲကေန ေခ်ာ္ရည္ေတြလို စီးက်လာပါတယ္။ သူ႔ချမာေတာ့ ၿပီးမွန္းမသိဘဲ တဆက္ဆက္အေၾကာဆြဲၿပီး ၿငိမ္က် သြားေလရဲ႕။
" ေကာင္းရဲ႕လား....စင္သီယာ...."
စင္သီယာ ကိုယ္ ေမးတာေျဖေလ....ခ်စ္လုိ႔လုပ္ေပးတာ စကားမေျပာေတာ့ဘူးလား....
" ေကာင္း....ေကာင္း...တယ္..."
" ဒီလိုမွေပါ့....ဒီမွာ ၾကည့္စမ္း...."
သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ကပ္ျပတဲ့ လီးႀကီးကို ေျမြတစ္ေကာင္ျမင္သလို အလန္႔တၾကားေနာက္ဆုတ္ေရွာင္လိုက္တယ္။
" စုပ္ေပး...."
" ဟင့္အင္း....ေၾကာက္တယ္...."
" ဒါဆို မခ်စ္လုိ႔ဘဲ...."
" ေပးေလ....စုပ္ေပးမယ္ေလ...."
ေျပာေျပာဆိုဆို မရဲတရဲေလး ဟေပးတဲ့ပါးစပ္မွာ အသာေတ့ေပးလိုက္တယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဒစ္ကို အသာငုံၿပီး စုပ္ေပးပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စုပ္ျဖစ္ရင္ၿပီးေရာ ေနာက္မွ တေျဖးေျဖး သင္ေပးရတာေပါ့။ သူ႔ပါးစပ္ထဲကို ေသး တစ္စက္ ႏွစ္စက္ေလာက္ ေပါက္ထည့္ေပးေတာ့လည္း ေထြးမထုတ္ပါဘူး။ သနားေတာ့ သနားစရာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထြန္႔ထြန္႔လူး သြားမိတယ္။ " အား....အား....ဟား....ဟိုး....အိုး....ေကာင္းလိုက္တာ....စင္သီယာရယ္....အိုး....အခ်စ္ရယ္....အား....အား...စုပ္ စုပ္..."
သူ႔ေခါင္းေလးကို ကိုင္ၿပီး လီးနဲ႔ အသာေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လိုက္လုပ္ေပးေနစဥ္ တအားစုပ္လို႔ ေသြးေတာင္ထြက္ၿပီ ေအာက္ေမ့ေနတာ။
" အိုး...အင့္....အင့္....အား....."
လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး က်င္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ သူ႔ပါးစပ္ထဲကို ပန္းထြက္သြားတယ္။
" ၿမိဳခ်လိုက္....အားရွိတယ္...."
႐ႈံ႕႐ႈံ႕မဲ့မဲ့နဲ႔ ၿမိဳခ်ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အတင္းဖက္ထားပါတယ္။ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ထားတဲ့ သူမသိေအာင္ သူ႔အကိုအိတ္ ထဲက ခိုးလာတဲ့ ဆိတ္မ်က္ကြင္းနဲ႔ ပဲေစ့ေလးကို လီးမွာ အသာစြပ္ၿပီး ဒစ္မွာ ေသခ်ာတပ္လိုက္ပါတယ္။
" အခ်စ္....ဗယ္စလင္ရွိလား...."
" အင္း...."
" သြားယူခဲ့ကြာ...."
ကိုယ္တုံးလုံး ဧည့္ခန္းကို ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့အလွကို ကၽြန္ေတာ္ ေငးၾကည့္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဖင္ႀကီးက ေတာ့ ဆြဲေလတက္ေလပုံစံပဲ။ ဖင္ၾကားထဲကေန ေစာက္ဖုတ္ေလးကို တစြန္းတစေလး ေတြ႔ေနရတယ္။
" ေရာ့....သိပ္မၾကည့္နဲ႔..."
" လွတာကိုး...အခ်စ္ရဲ႕...."
သူ႔ဆီက ေခါင္းလိမ္းဆီကို ယူၿပီး လီးမွာ အသာပြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကိုပါ နည္းနည္းလိမ္းေပး လိုက္တယ္။ ဘာလုပ္တာလဲတဲ့....နားလည္း မလည္ဘဲနဲ႔ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ေနရွာတယ္။
" မေအာ္နဲ႔ေနာ္....ကေလး....ဘာမွမျဖစ္ဘူး...."
ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာရင္း ဆိုဖာေပၚမွာ ခပ္ေရွာေရွာေလးျဖစ္ေအာင္ အေနအထားျပင္ကာ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ခါးမွာ ခြရက္ျဖစ္သြားေအာင္ ခ်ိတ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္နဲ႔ နည္းနည္းၿဖဲၿပီး ဆိတ္မ်က္ကြင္းနဲ႔ ပြတ္သတ္ေပးေနမိတယ္။
" ကိုကို....ကိုကို....အို႔...ယားတယ္...."
ခ်က္ခ်င္းပဲ ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလုံး အရည္ေတြရႊဲသြားပါတယ္။ ဒစ္ကို အဝမွာေတ့ထားလိုက္ၿပီး နည္းနည္းထိုးသြင္း လိုက္ပါတယ္။ အားကနဲ ေအာ္ရင္း ဆီးတြန္းထားတယ္။ ဒါနဲ႔အခ်ိန္ယူၿပီး ဝင္သေလာက္နဲ႔ပဲ ဆြဆြေပးေနလိုက္တယ္။ တဟင္း ဟင္းနဲ႔ ျဖစ္လာၿပီး တစ္ခ်က္ျခင္းထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ သားေရကြင္းတစ္ခုလုံး ၾကပ္သိပ္ေနၿပီး ေနာက္နည္းနည္းတိုးရင္ ကြဲ ထြက္သြားမယ့္ပုံစံပဲ။ ဒါေပမယ့္....မကြဲပါဘူး....
" ၿဗိ....ျဗစ္....အင္း....အား....နာတယ္...ကိုကိုရဲ႕....."
မ်က္ရည္ေတြေတာင္ စီးက်ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး သူ႔ကို ေခ်ာ့ကာေမာ့ကာျဖင့္ ခ်စ္စကားေတြဆိုေနေတာ့ တယ္။ ၿပီးမွ....
" ၿဗိ....ျဗစ္....ဒုတ္....အား...အ....အား...အ...အ...ဒုတ္....အင့္....ကိုကို...."
ပန္းတိုင္ေရာက္သြားပါၿပီ။ သူကေတာ့ ခံရခက္ၿပီး မသက္သာပါဘူး။ အပ်ဳိစင္ေမွးကြဲသြားၿပီး သားအိမ္ကလည္း အ ေတာ္ခံေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ပတ္လည္း နည္းနည္းကြဲသြားတယ္ ထင္တယ္။ ငိုတာမွ တအားပဲ....။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ထုထု ေနတယ္။ နာတာကိုး....။ ဒါေပမယ့္ ဆိတ္မ်က္ကြင္းရဲ႕ တန္ခိုးနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ အငိုတိတ္သြားပါတယ္။ တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ႔ ငွက္ဖ်ားတက္သလို တက္ခ်င္ေနၿပီ။ သူ႔အကိုပစၥည္းက အေတာ္စြမ္းတာပဲ။ ဒါနဲ႔ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကေလးထဲမွာ လွည့္ပတ္ထိုး ေမႊၿပီး ေကာင္းေကာင္းလိုးေနမိတယ္။
" ကိုကို....ကိုကို....ကိုကို....အင့္အင္း....အား...."
ကၽြန္ေတာ့္ကို တဖြဖြေခၚရင္း လည္ပင္းကို အတင္းဖက္ထားပါတယ္။ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကလည္း လီးကို ညွစ္ၿပီး ဆုပ္ယူ ေနတယ္။ သိပ္ေကာင္းတဲ့အရသာပါ။ သူေလးဟာ ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ဖင္ႀကီးေကာ့တက္လာပါတယ္။
" အား....အာ....အား..."
အႀကိမ္ႀကိမ္ၿပီးခဲ့တာမို႔ ဆိုဖာေပၚကေနၿပီး ၾကမ္းျပင္နားဆီသို႔ သူ႔အရည္ေတြ အိုင္ထြန္းေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ခါးကို ေျခေထာက္နဲ႔ ညွပ္ထားၿပီး ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ၿပီးသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မၿပီးေသးေတာ့ သူ႔ေစာက္ေခါင္းမွာ အသာစိမ္ ထားရတာေပါ့။ နည္းနည္းၾကာမွ ဆက္ေဆာင့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔ေစာက္ေခါင္းေလး ႐ႈံ႕သြားပါတယ္။
" ခ်စ္တယ္ စင္သီယာရယ္...."
" သိပ္ခ်စ္တယ္ ကိုကိုရယ္...."
သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စင္သီယာကို အသာမၿပီး ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေပးလိုက္တယ္။ သူလည္း အရသာေတြ႔ေနၿပီမုိ႔ အလိုက္သင့္ပဲ။ ဆူဆူေလးဟေနတဲ့ စအိုဝမွာ လီးကိုအသာေတ့ၿပီး ခပ္ဖိဖိေလး ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ ေအာ္လိုက္တာ မိုးႀကိဳး ပစ္မတတ္ပဲ။ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ေနလို႔ ကၽြန္ေတာ့္လီးလည္း အေတာ္နာသြားတယ္။
" အီး....ဟီးဟီး....မလုပ္နဲ႔....မလုပ္နဲ႔....နာတယ္....နာတယ္....ဟီးဟီး...."
ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ ေအာ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ဗိုက္ေပၚကေန လက္လွ်ဳိၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ထည့္ေမႊေပးမွ ၿငိမ္သြားတယ္။ လီးကို သိပ္ႀကိဳက္ေနၿပီ။ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေခ်ာ့သြင္းလိုက္ျပန္ထုတ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတယ္။ (၁၅)မိနစ္ေလာက္ ၾကာတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဂြးဥေလးဟာ ဖင္ေပါက္မွာ တြဲလြဲက်န္တဲ့အထိ ျမွဳပ္ဝင္သြားတယ္။ ခါးကို လက္တစ္ဖက္က ကိုင္ က်န္တဲ့ လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိေပးရင္းနဲ႔ မိမိစိတ္တိုင္းက် ဖင္လိုးေပးေနရဲ႕။
" ျပြတ္....ျဗစ္....ဗြတ္....ျပြတ္....ျပစ္....ျဗစ္....အင့္...အင္း....အိုး....အင့္...."
ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ရာကေန အသံေတြမ်ဳိးစုံ ထြက္ေနရဲ႕။ တစ္ေန႔ရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳသစ္ရေနေတာ့ သေဘာက်ေနပုံ ပဲ။ လီးႀကီးကို စအိုထဲမွာ ေမႊေပးေတာ့ နာနာက်ဥ္က်ဥ္ေအာ္ရွာတယ္။ ၿဗံဳးဆို ကၽြန္ေတာ့္လက္ေပၚ သူ႔ေစာက္ရည္ေတြ က်လာ ျပန္တယ္။ သိပ္ထန္တဲ့ ေကာင္မေလး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ခါးကို ေသခ်ာကိုင္ၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးရင္း ေနာက္ဆုံးမွာ သုတ္ရည္ေတြ စအိုနဲ႔ အျပည့္ပန္းထုတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီေန႔ကစၿပီး သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ (၉)ရက္ လုံးလုံးမ နားမေနလိုးခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း လစ္ရင္လစ္သလို လိုးခဲ့တယ္။ သူလည္း လီးကို သိပ္စြဲေနၿပီေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လည္း တုန္ေနေအာင္ ခ်စ္ရွာတယ္။ အကာအကြယ္အတားအဆီးေတြ လုပ္ထားတဲ့ၾကားကေန ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲမသိဘူး။ သူ႔ဗိုက္ (၂)လရွိသြားၿပီ။ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနရတယ္။ ဗိုက္ကို ဖ်က္ ဒါမွမဟုတ္ အရွက္ကြဲေအာင္ ထား လိုက္ရမလား။ ဒါေပမယ့္...
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္ေနမိၿပီ။ ဒီေတာ့...
သူ႔ကို အႀကံေပးလိုက္တယ္။ ဗိုက္ျပသနာ မေျပာဘဲ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ေမတၱာရွိေနလို႔ လက္ထပ္ေပးပါလို႔ ေျပာလို႔ အဲ့လိုမွမရရင္ ခိုးေျပးမွာပဲ။ အဘြားႀကီးက တရားသမား ေနာက္ၿပီး သူမေသခင္ သမီးကို စိတ္ခ်ရတဲ့လူနဲ႔ ထားခဲ့ခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚေတြ႔ၿပီး ေသခ်ာေမးျမန္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔....
ကိုေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ကို တစ္ရက္တည္း သတ္မွတ္လိုက္တယ္။ စင္သီယာမွာ ဗိုက္ (၄)လ ရွိေနၿပီ။ သူကေတာ့ သိပ္ေပ်ာ္လို႔။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္စားေခ်မယ့္ အစီအစဥ္ လည္း ပ်က္သြားရၿပီ။ ေယာက္ဖဆိုေတာ့ ညွာရမယ္ မဟုတ္လား။ ေတာ္ေတာ္စည္တဲ့ မဂၤလာေဆာင္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။ လာ လိုက္တဲ့လူေတြ ကၽြန္ေတာ္တစ္ျပားသားမွ မကုန္ဘဲ အကုန္အက်ခံတယ္။ အားလုံးႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္မယ္အလုပ္မွာ မဂၤလာ ခန္းမဝင္ေပါက္ကို အဝတ္အစားဖို႔႐ို႕ဖားရားနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္မွ သီရိျဖစ္ေနတယ္။ ဗိုက္ႀကီးႀကီးနဲ႔။ ေဟာေတာ့ ခက္ၾကၿပီေပါ့။
"ကိုေမာင္ေမာင္ရွင္လူယုတ္မာ.....လူလိမ္....ႏွမခ်င္းမစာနာဘူး
ဒီမွာရွင့္ကေလး က်မ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ႔ ေမြးရမလဲဟင္...."
မ်က္ရည္သြယ္သြယ္က်ရင္း ေျပာေနတဲ့ သီရိကို ကၽြန္ေတာ္ မမုန္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။သူ႔ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကကၽြန္ေတာ့္ ေဒါသေတြ
ကိုတိုက္စားသြားပါၿပီ။ ကိုေမာင္ေမာင္ကေတာ့ဟန္မပ်က္ သူ႔ဇနီး
လက္ဆြဲၿပီးခန္းမေဆာင္ထဲကေနထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
ၿပီးပါၿပီ....
ေက်းဇူးတံု႔ျပန္ေသာ အေနျဖင့္ ေၾကာ္ျငာေလးမ်ားကို နွိပ္ေပးၾကပါေနာ္။စာအုပ္မ်ားေန႔တိုင္း အသစ္တင္ေပးပါတယ္။အင္တာနက္ဖြင့္ထားဖို႔လိုပါတယ္၊ေန႔တိုင္း ဝင္ေရာက္ၾကည့္ရႈႏုိင္ပါတယ္။
...
Comments
Post a Comment