"လာထားအာဘြား"

“ အစ္မ…ဒီမွာ…အခ်ဥ္ထုပ္ႏွစ္ထုပ္ဖုိး…”
အသံလြင္လြင္ေလးေၾကာင့္ ယာလက္စ ကြမ္းယာကိုခ်၍ ေထြးၾကည္ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ပါးေဖာင္း
ေဖာင္းေလးႏွင့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါးႏွစ္ဖက္ေပၚတြင္ပါးကြက္ေလးကို ေရးေရးေလး တင္
ထားသည္။ သူမလွမ္းေပးေနေသာ ငါးရာတန္တစ္ရြက္ကို လွမ္းယူရင္း ေနာက္ဖက္တြင္လည္း သူမႏွင့္ မတိမ္း
မယိမ္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါရွိေနေၾကာင္း ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သည္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အသား ညိဳစိမ့္
စိမ့္ျဖင့္ က်စ္ဆံၿမီးေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းခ်ထားသည္။ ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ကအစ
ဘာမွေျပာစရာမလို။ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိဆိုတာထက္သာၿပီး လွတယ္လို႔ေျပာႏိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။
“ ဟဲ့..အိ…ကိုတုတ္ႀကီးက သူ႔အတြက္ကြမ္းယာတစ္ရာဘိုး မွာလိုက္ေသးတယ္ေလ..”
“ ေအး…ဟုတ္သားဘဲ… ငါေမ့ေတာ့မလို႔…အစ္မ..ကိုတုတ္ႀကီးအတြက္ကြမ္းယာ တစ္ရာဘိုး ယာေပးပါအုံး”
“ ေအာ္….ေအးေအး….”
ေထြးၾကည္ လက္ထဲမွ ငါးရာတန္ကို ကြမ္းယာခုံအံဆြဲထဲ ပစ္ထည့္ၿပီး ကြမ္း႐ြက္ကိုဆြဲကာ ထုံးသုတ္ၿပီး
ေကာင္မေလး နွစ္ေယာက္ကို ျပဳံးျပလိုက္ေသးသည္။
“ ညီမတို႔က .. ကိုခ်ဳိႀကီး ဆိုင္ကလား…”
“ ဟုတ္တယ္…အစ္မ…”
“ ညီမတုိ႔က ညီအစ္မလား… အရင္က မေတြ႔ဖူးပါဘူး…”
“ မဟုတ္ဘူး…အစ္မ…တစ္လမ္းထဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ… ဒီမွာအလုပ္ဝင္တာ သုံးရက္ပဲ ရွိေသးတယ္…”
“ ေအာ္…ေအးေအး…ေရာ့…ကိုတုတ္ႀကီးအတြက္ကြမ္း…ဒီမွာ ေငြႏွစ္ရာ…”
ေထြးၾကည္က ကြမ္းထုတ္နွင့္အတူျပန္အမ္းေငြ ႏွစ္ရာကိုပါ သူမ၏အေမးကိုဒိုင္ခံေျဖေနေသာ အသားျဖဴျဖဴ
ႏွင့္အိဆိုေသာ ေကာင္မေလးကိုေပးလိုက္၏။
“ သြားမယ္ေနာ္…အစ္မ…”
“ ေနာင္လဲ လာဝယ္ေနာ္…”
“ ဟုတ္ကဲ့…အစ္မ…”
ဆိုင္ေရွ႕မွ လွည့္ထြက္သြားေသာ ေကာင္မေလး နွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း ေထြးၾကည္တစ္ေယာက္
သက္ျပင္တစ္ခ်က္ခ်မိသည္။
“ ကိုခ်ဳိႀကီးတို႔မ်ား… သူ႔ဆိုင္မွာ အေရာင္းစာေရးမဆိုေခ်ာေခ်ာေလးေတြဘဲ ခန္႔ထားတာခ်ည့္ပဲ…”
ေတြးရင္း ႏႈတ္ခမ္းမဲ့မိေသာ ေထြးၾကည္တစ္ေယာက္ထပ္မံ၍ သက္ျပင္းခ်မိျပန္သည္။ အရင္ေကာင္မေလး
ႏွစ္ေယာက္တုန္းကလည္း တစ္လပင္မၾကာ အလုပ္က ထြက္သြားၾကသည္။ ကိုတုတ္ႀကီးကိုေထြးၾကည္စပ္စုၾကည့္
ေတာ့ ေယာင္ဝါးဝါးသာ ေျပာသည္။ သူလည္း သိပုံမရ။ ဒါမွမဟုတ္မေျပာခ်င္လို႔လားမသိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီတစ္ခါ
ေတာ့သတိထား၍ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္ဟုစပ္စုတတ္ေသာ ေထြးၾကည္စဥ္းစားမိသည္။

ေထြးၾကည္က သာေကတ (၇) ေဈးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ကြမ္းယာဆိုင္ထြက္သူျဖစ္သည္။ ဆိုင္တြင္
အခ်ဥ္ထုပ္မုန္႔ထုပ္ေဆးလိပ္အကုန္ေရာင္းသည္။ ေထြးၾကည္၏ဆိုင္က ကိုခ်ဳိႀကီး၏ ကုန္စုံဆိုင္ေရွ႕ လမ္းေဘး
တြင္ရွိသည္။ ကိုခ်ဳိႀကီးဆိုတာက အသက္(၃၅)ႏွစ္ေလာက္ရွိေသာ လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္ၿပီး သူ၏ဆိုင္တြင္ကိုခ်ဳိႀကီးက သူႏွင့္
ေဆြမ်ဳိးမကင္းေသာ အသက္(၄၀)ေလာက္ရွိသည့္ကိုတုတ္ႀကီးဆိုသူကိုကူေဖာ္ေလာင္ဖက္၊ ဆုိင္ေစာင့္အျဖစ္ေခၚ
ထားသည္။
ေထြးၾကည္ကေနေတာ့(၈)ရပ္ကြက္ထဲတြင္ျဖစ္ၿပီးည(၈)နာရီေလာက္ဆိုင္သိမ္းလွ်င္သူမ၏ပစၥည္းမ်ားအား
ကိုခ်ဳိႀကီးဆိုင္ထဲတြင္ သိမ္းခဲ႕သည္။ ၿပီးေတာ့ အေပါ႕အေလးသြားတာကအစ အိမ္အတြက္ပစၥည္းဝယ္တာအဆုံး
ကိုခ်ဳိႀကီးဆိုင္တြင္သာ ျဖစ္သည္။ ေထြးၾကည္က အသက္(၃၀) ရွိၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္အေမျဖစ္ၿပီး ေယာက္်ား
က ဘာမွအားမကိုးရ။ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္မူးေနတတ္သည္။ ကေလးက ေယာက္်ားေလးျဖစ္ၿပီး အသက္ေလးနွစ္
ရွိၿပီျဖစ္ကာ ေထြးၾကည္က သူမအေမအိမ္သို႔ပို႔ထားသည္။
(၇)ေဈး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးတြင္ေထြးၾကည္ဆိုလွ်င္မသိသူမရွိသေလာက္ျဖစ္သည္။ စြာလို႔မဟုတ္ပါ..
ဒီေနရာတြင္ေဈးေရာင္းသည္ကလည္း အိမ္ေထာင္က်စထဲက ဆိုေတာ့ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီေနာက္ၿပီး ေထြးၾကည္က
အိမ္ေထာင္သည္ကေလးတစ္ေယာက္အေမဆိုေပမယ့္ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႏွင့္အစြင့္အကား အမို႔အေမာက္
မ်ား တင္းရင္းကာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆးငါးႀကီးလိုမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
ေထြးၾကည္ၿပဳံးလိုက္လွ်င္ ပါးခ်ဳိင့္ေလးႏွစ္ဖက္က အထင္းသားႏွင့္ ခ်စ္စရာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေထြးၾကည္တြင္
မေကာင္းေသာ အက်င့္တစ္ခု႐ွိသည္။ မိန္းမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္အနည္းႏွင့္အမ်ား စပ္စုတတ္ၾကသည္ဆိုေပ
မယ့္ေထြးၾကည္ကေတာ့စပ္စုရမည္ဆိုလွ်င္ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ဆိုင္ကိုေမ့၍ စပ္စုတတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
* * * * *
“ ဟဲ့….မိမာ…ကိုခ်ဳိႀကီးက နင့္ကိုခိုးခိုးၾကည့္ေနတယ္…”
အိ၏ အသံက တိုးတိုးေလး၊ ၿပီးေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းစားပြဲတြင္စာရင္းလုပ္ေနေသာ ကိုခ်ဳိႀကီးထံသို႔လည္း
မ်က္လုံးကေဝ့၍ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။
“ အံမယ္…ေနာ္…နင့္ကို ၾကည့္တာပါ ဟာ…အိရာ….”
“ ဟိ..ဟိ…မဆိုးဘူးေနာ္… တိုက္နဲ႔ကားနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲကလည္း သူ႔အေမနဲ႔ သူ႔တူေလးတစ္ေယာက္ပဲ
႐ွိတာ… ဟိ….”
“ ေတာ္စမ္းပါ.. အိရာ… သူ မိန္းမေပြတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းေျပာေနၾကတာဥစၥာ.. ကဲပါ.. ငါ အေမမွာတဲ့
ဟင္းခ်က္စရာေတြဝယ္ဖို႔ေဈးထဲသြားလိုက္ဦးမယ္.. ကိုတုတ္ႀကီးလည္း အျပင္သြားေတာ့ဒီမွာေနခဲ့ဦး..”
“ ဘာ… ဒီမွာ ..ငါတစ္ေယာက္ထဲလား…”
“ ေအးေလ.. ဟိုမွာ ကိုခ်ဳိႀကီး ႐ွိတာဘဲဟာ…”
“ ကၽြတ္…ဒုကၡပါဘဲ… ကိုတုတ္ႀကီးကလည္း အေရးထဲ ဘယ္ထြက္သြားမွန္း မသိဘူး…ဟင္း…”
မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ အိကိုၾကည့္ရင္း အမာ ၿပဳံးလိုက္သည္။
“ ညည္းဘဲ ေစာေစာကေျပာေတာ့…..”

“ ရွဴး…ေတာ္ေတာ့..ကိုတုတ္ႀကီးျပန္လာေတာ့မွႏွစ္ေယာက္အတူတူသြားၾကရေအာင္လား..အမာရယ္…”
အိတကယ္ကို ေၾကာင့္ၾကစြာ ေျပာေနေၾကာင္း အမာသိသည္။ ဆိုင္တြင္ဘယ္သူမွ ေရာင္းမည့္သူမရွိဘဲ
ႏွစ္ေယာက္လုံး ထြက္သြားလို႔ကလည္း မျဖစ္ေသး..။
“ကဲပါအိရယ္….ခုံတစ္လုံးယူၿပီးဆိုင္ေရွ႕နားမွာထြက္ထိုင္ေနလိုက္ဟာ…ဟိုမွာေဈးကေတာ္ေတာ္ကြဲေနၿပီ..
ဟ ငါက ေစာင့္လို႔မရေတာ့လို႔ပါဟာ…ကဲ…ငါသြားၿပီ…”
ေျပာေျပာဆိုဆိုအမာက ထြက္သြားေတာ့အိက ခ်က္ခ်င္းပင္ထရပ္လိုက္ၿပီး သူမထိုင္ေနေသာ ေကာ္ခုံေလး
ကိုမကာ ဆိုင္ေရွ႕ထြက္ရန္ျပင္လိုက္သည္။
“ အိအိေရ… ဒီမွာ ပီနံအိတ္ခြံေတြ သိမ္းရေအာင္…”
“ ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့….”
ကိုခ်ဳိႀကီး၏ အသံၾကားၾကားခ်င္း ရင္ထဲဒိန္းခနဲ ျဖစ္သြားရကာ အိတစ္ေယာက္အေယာင္ေယာင္အမွားမွား
ျဖင့္လက္တစ္ဖက္က ေကာ္ခုံေလးကို ကိုင္၍ ကိုခ်ဳိႀကီး႐ွိရာသို႔လွမ္းလာခဲ့သည္။ ၿပီးမွ သတိရၿပီး လက္ထဲမွ ခုံကို
ခ်ထားခဲ့ရသည္။ပီနံအိတ္ခြံေတြ ပုံထားေသာ ေနရာသို႔ေရာက္ေသာအခါ အိကရပ္လိုက္သည္။
“ အိတ္ေတြကိုအလုံး ၃၀ စီထပ္ၿပီး လိပ္လိုက္၊ ၿပီးရင္အိတ္ခြံတစ္လုံးထဲကိုထည့္ၾကမယ္…”
ေျပာရင္း ကိုခ်ဳိႀကီးက အိအိအနား ေရာက္လာသည္။ အိတစ္ေယာက္အိတ္ခြံမ်ားကို ေရ၍ ထပ္ႏိုင္ရန္
ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
“ ဟိုဖက္မွာလဲ အိတ္ေတြ က်န္ေသးတယ္…”
“ အင္…….”
“ ဟာ….ေဆာရီး….”
အိက ကုန္းကုန္းကြကြႏွင့္ထိုင္ဖို႔အလုပ္ကိုခ်ဳိႀကီးက စကားေျပာရင္း အိေနာက္ကျဖတ္၍အထြက္ခပ္ကုန္း
ကုန္းေလးျဖစ္ေနသျဖင့္ ေနာက္သို႔ေရာက္ေနေသာ အိ ထဘီထဲမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကိုခ်ဳိႀကီး၏ ပုဆိုးတြင္းမွ
ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးက ဆတ္ခနဲ ခပ္နာနာေလး ထိုးေထာက္မိသြားသည္။
အိတစ္ကိုယ္လုံး တုန္သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလုံး နီရဲသြားသည္။ ျမန္ျမန္ၿပီး ၿပီးေရာ သေဘာျဖင့္အိတ္ခြံ
မ်ားကိုထပ္၍လိပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့အိတ္ခြံအလြတ္တစ္လုံးထဲ ထိုးထည့္သည္။ တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္၍မလြယ္။
အိတ္ခြံလိပ္က ေျပက်သြားသည္။ ကိုခ်ဳိႀကီး အိအနားသို႔ေရာက္လာသည္။
“ ကဲ…ေရာ့နင္ကိုင္ထား…”
အိက ပီနံအိတ္ခြံကို ကိုင္၍ အဝကိုၿဖဲေပးသည္။ ကိုခ်ဳိႀကီးက အိတ္ခြံအလုံး ၃၀ ထပ္၍ လိပ္ထားေသာ
အလိပ္ကိုမလိုက္သည္။
“ နဲနဲ…ထပ္ၿဖဲထားဟ…မဝင္ဘူး…”
“ ရွင္…ဘာ…..ဘာ……”
“ ပီနံအိတ္ခြံကိုေျပာတာ…”

ေျပာလိုက္ေသာ ကိုခ်ဳိႀကီးက အိရဲ႕ ေ႐ႊရင္မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ကိုေျပာင္ၾကည့္၍ေျပာသည္။ တုန္တုန္ယင္ယင္
ျဖစ္ေနေသာ အိေဒါသနည္းနည္း ထြက္သြားသည္။
“ ၿဖဲထားတာဘဲ ဥစၥာ… မဝင္တာေတာ့မတတ္ႏိုင္ဘူး….”
အိကိုင္ထားေသာ အိတ္ခြံလြတ္ထဲသို႔ကိုခ်ဳိႀကီးက အိတ္ခြံလြတ္အလိပ္ႀကီးကိုေထာင္ၿပီး ထည့္သည္။ ႏႈတ္
ခမ္းတစ္ဖက္တစ္ၿပီးခံေနသည္။ အိတ္လိပ္ကလည္း မဝင္၊ ျမန္ျမန္ၿပီးခ်င္ေနေသာ အိတစ္ေယာက္စိတ္တုိေနၿပီ..။
“ ဒုကၡပါဘဲ…မဝင္ေသးဘူး…တစ္ေနတယ္…”
“ ငါ့ဟာႀကီးက ပြၿပီး ႀကီးေနလို႔ထင္တယ္…”
“ ဘာ….”
“ ပီနံအိတ္လိပ္ႀကီးက ပြေနတယ္… ကဲ..ထပ္ၿပီး ေပါင္ၿဖဲေပး…ဟာ…ဟို…အိတ္ကိုၿဖဲေပး…”
အိကိုခ်ဳိႀကီးကို မ်က္လုံးတစ္ခ်က္လွန္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ဘာမွမေျပာေတာ့။ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနသည့္
ၾကားကကိုခ်ဳိႀကီးမ်ား ဒီလိုစကားမ်ဳိးဘာမ်ားထပ္ေျပာအုံးမလဲဟုငံ့လင့္မိသည္။သူမကိုယ္သူမလည္းအံ့ၾသမိသည္။
“ ကဲ…အစြမ္းကုန္သာ ၿဖဲထားေတာ့ေဆာင့္ၿပီး ထည့္လိုက္ေတာ့မယ္….”
“ အင္း…ဝင္သြားၿပီ… အာ…အရမ္းဘဲ မေကာင္းဘူး….”
“ ဘာလဲဟ…အခုၿပီးသြားၿပီမဟုတ္လား…”
“ ၿပီးေတာ့ၿပီးတာေပါ့..ဒါေပမယ့္အရမ္းေဆာင့္တာကို…ဒီမွာ ေအာင့္သြားတာပဲ…မေကာင္းဘူး…”
ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ေစာင္းေလးထိုး၍ ေျပာလိုက္ေသာ အိအား ကိုခ်ဳိႀကီးက ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲႏွင့္စိုက္ၾကည့္သည္။
“ အစမို႔ပါ… ေနာက္ေတာ့ေကာင္းလြန္းလို႔မွ…..”
ကိုခ်ဳိႀကီး စကားမဆုံးမီအိလွည့္ထြက္ခဲ့သည္။ အိေကာ္ခုံေလးယူၿပီး ထိုင္ေနက်ေနရာသို႔အေရာက္ လူ
တစ္ရပ္ေက်ာ္ျမင့္ေသာ ဆန္အိတ္ပုံ၏ ေရွ႕ဖက္မွပတ္၍ ဝင္လာေသာ အမာကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ေကာ္ခုံကိုခ်ၿပီး
ထိုင္လိုက္သည္။
အမာက ခုမွေရာက္လာသည္မဟုတ္။ ကိုခ်ဳိႀကီး၏ ကဲ အစြမ္းကုန္ၿဖဲထား ဆိုေသာ စကားအစတြင္တစ္ဖက္
ဆန္အိတ္ပုံေဘးသို႔ ေရာက္ေနၿပီးသား။ အမာ ရင္ေတြတုန္သြားသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို တစ္ေယာက္တည္း
ထားခဲ့မိတာ မွားမ်ား သြားၿပီလားဟုေတြးရင္း ဆက္ေျပာေသာ စကားေတြကို ၾကားရေတာ့အမာ့စိတ္ထဲတြင္တစ္စုံ
တစ္ရာကိုခံစားလာရသည္။
ဆန္အိတ္မ်ား ကြယ္ေနသျဖင့္ ဘာမွ မျမင္ရ။ ဒါေပမယ့္ ေသေတာ့ေသခ်ာသည္။ ေဟာ ၿပီးသြားၿပီတဲ့၊
ခုတင္ဝင္တယ္ခုဘဲၿပီးတယ္။ အိေတာ္ေတာ္ထန္တာဘဲ၊ ဒါမွမဟုတ္သူ႔ဟာႀကီးကဘဲ စြမ္းလြန္းလို႔လား၊ အေတြး
ေပါင္းစုံျဖင့္ အမာတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္လာၿပီး သူတို႔ရွိရာသို႔ ေျပးဝင္သြားခ်င္စိတ္ေတြကို
မနည္းထိန္းလိုက္ရသည္။
ေဟာ အိ ျပန္ထြက္လာၿပီ။ အမာက အိကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ၏မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီရဲေန
သည္။ ၿပီးေတာ့အမာ့ကိုပင္လွမ္းမၾကည့္၊ ေသခ်ာပါၿပီ။ အမာက ေစာေစာက သူတို႔ရွိမည့္ေနရာသို႔တစ္ခ်က္လွမ္း
ၾကည့္လိုက္သည္။ ပုဆိုးျပင္ဝတ္ေနေသာ ကိုခ်ဳိႀကီး၏ မ်က္ႏွာက ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲျဖင့္သူမကိုမ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပသည္။

အမာတစ္ေယာက္ေဆာက္တည္ရာ မရခ်င္ေတာ့။
“ အိ… ျပန္ၾကရေအာင္….”
“ အင္း…”
အင္းလိုက္ရင္း အိထိုင္ေနရာမွထသည္။ အမာ၏ အၾကည့္ကအိထံသို႔စူးစမ္းလွ်က္အို… အိထဘီေနာက္မွာ
အကြက္လိုက္ႀကီး စြန္းထင္းေနပါလား။ အမာတစ္ေယာက္စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္ခ်င္ေတာ့။
ႏွစ္လုံးေကာ္မရွင္ႏွင့္ေရာင္းေသာ မစိန္ေအးတစ္ေယာက္သုတ္သုတ္ျပာျပာျဖင့္ ကိုခ်ဳိႀကီး၏ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္
သြားသည္ကိုေထြးၾကည္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ကြမ္းယာေနရင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဆိုင္က ပိတ္ထားၿပီ။ တံခါးက
ပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြေထာင္စီၿပီး ပိတ္ရသည့္တံခါး။ ေနာက္ဆုံး ေသာ့ခတ္ပိတ္ရမည့္ပ်ဥ္တစ္ျပားသာ ပိတ္ဖို႔က်န္သည္။
ထိုအေပါက္မွ စိန္ေအးက မလုံမလဲဟန္ျဖင့္ အျပင္သို႔ တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ရင္း ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။
အခ်ိန္က ည(၇)နာရီေလာက္ရွိၿပီ။ စပ္စုတတ္ေသာ ေထြးၾကည္ကြမ္းယာေရာင္းရတာ စိတ္မေျဖာင့္ေတာ့။
“ ေအာင္ကိုေရ… ေအာင္ကို… ဆိုင္ခဏေလာက္လာထိုင္ေပးစမ္း ”
“ လာမယ္… အမ…ခဏေလး….”
ဆိုက္ကားသမားေလး ေအာင္ကို ဂိတ္မဟုတ္ေသာ္လည္း ညမိုးခ်ဳပ္ရင္ေထြးၾကည္၏ဆုိင္မ်က္ေစာင္းထုိး
ခပ္လွမ္းလွမ္း လမ္းတစ္ဖက္တြင္ရပ္၍ခရီးသည္ေစာင့္တတ္သည္။
ဆိုက္ကားကိုေသာ့ခတ္ေနေသာ ေအာင္ကိုအား ၾကည့္ရင္း ၾကာလိုက္တာဟုေထြးၾကည္စိတ္ေလာေန၏။
ေအာင္ကိုဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း ေထြးၾကည္ဘာခိုင္းပါ့မလဲလို႔ေမွ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္။ ဆုိက္ကားကိုေသာ့ခတ္ၿပီးသည္
ႏွင့္ေထြးၾကည္၏ဆိုင္သို႔လမ္းကိုျဖတ္ကူးေျပးလာသည္။
“ ေခြးသား ေသခ်င္လို႔လား….”
ဘယ္ေတာ့မွ ေႏွးေႏွးမေမာင္းတတ္တဲ့ ကားစပယ္ယာ၏ဆဲသံက ထြက္လာသည္။ ေအာင္ကို လွည့္၍
ပင္မၾကည့္။ ေထြးၾကည္၏ ဆိုင္ခုံနားေရာက္ေတာ့ ခုံေပၚက အလွ်င္စလိုဆင္းလိုက္ေသာ ေထြးၾကည္ႏွင့္ လူလုံး
ခ်င္းတိုင္မိသည္။ တုိက္တာမွ အိကားေနေသာ ေထြးၾကည္၏တင္ပါးႀကီးႏွင့္ေအာင္ကို၏ေရွ႕ဖက္မိမိရရႀကီးပင္ျဖစ္
သည္။ ဒီေန႔ေအာင္ကိုတန္သြားၿပီ။
“ ေအာင္ကို… ဆိုင္ခဏၾကည့္ထားေပးအုံး.. ငါ ဝမ္းႏႈတ္ေဆး စားထားလို႔…”
ေျပာလည္းေျပာ ေထြးၾကည္က ကိုခ်ဳိႀကီး၏ဆိုင္ေဘးကပ္လ်က္ လမ္းၾကားေလးထဲသို႔ အေျပးတပိုင္းႏွင့္
ဝင္သြားသည္။ လမ္းမီး၊ ဆုိင္မီးေရာင္ ခပ္မွိန္မွိန္ၾကားက ေထြးၾကည္၏ လႈပ္ခါသြားေသာ တင္သားႀကီးေတြကို
ေငးေမာၾကည့္ရင္း ေအာင္ကိုသက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
* * * * *
အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္လုံး မာမာ၏စိတ္ထဲ မေက်မခ်မ္း ျဖစ္လာမိသည္။ ၾကည့္တစ္လမ္းလုံးလည္း အိက
သူ႔ကိုဘာစကားမွမေျပာ၊ ေငးေငးငိုင္ငိုင္ျဖင့္အသက္မပါသလိုလမ္းေလွ်ာက္လာသည္။
ေကာင္မ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာပုံရတယ္၊ ငါ့ေတာင္စကားမေျပာႏိုင္ဘူး။ ေဒါသစိတ္ျဖင့္မာမာေတြးလိုက္
မိသည္။ အိကို မေက်နပ္သလို ကိုခ်ဳိႀကီးကိုလညး္မေက်နပ္။ မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတာ အိကိုမွ ေရြးရတယ္တဲ့
လား။ မခံခ်င္စိတ္က ေပၚေပါက္လာသည္။ ေျပာရရင္ငါကေတာင္အိထက္ကိုယ္လုံးပိုလွေသးတယ္။ တင္သားရင္

သားေတြ ဘာပဲယွဥ္ယွဥ္ငါကေတာင္သာေသးတယ္။ ငါနဲ႔ မေတြ႔ေသးလို႔ပါ။ ေတြ႔လို႔မ်ားေတာ့ ကိုခ်ဳိႀကီး အိကို
ေမ့သြားရမယ္။ မာမာ စိတ္ထဲမွ ႀကိမ္းေနမိသည္။
အသက္၂၀ မျပည့္ေသးေသာ္လည္း မာမာက ရည္းစား ၆ ေယာက္ထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ ရည္းစား ၅ ေယာက္နဲ႔က
ရည္းစားမက ေနခဲ့ၿပီးၿပီ။ စိတ္ႀကိဳက္မဟုတ္လို႔အားလုံးကိုအဆက္ျဖတ္ခဲ့သည္။ အင္း ေန႔လည္က ကိုတုတ္ႀကီးကို
ကိုခ်ဳိႀကီး ေျပာတာၾကားလိုက္သည္။ ဒီည ကိုတုတ္ႀကီး အိမ္ျပန္ၿပီး အိပ္၊ သူ အျမတ္ခြန္အတြက္ စာရင္းေတြ
လာလုပ္ရင္း ဆိုင္မွာ အိပ္မည္တဲ့။
မာမာအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ဳိးအလွျပင္ထမင္းစားၿပီးေတာ့ တစ္ခါ အလွျပင္ၿပီး အေမ့ကို သူငယ္ခ်င္းအိမ္
သို႔သြားမည္ေျပာၿပီး ဆိုင္ရွိရာသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ မာမာတစ္ေယာက္ေရေမႊးနံ႔တသင္းသင္းႏွင့္ျပင္ဆင္ထားတာ
လည္း ပ်ံလို႔။ ဝတ္စားထားတာလည္း ပါးပါးေလ။ အင္း လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ရင္ေတာ့ခုန္မိသား။ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္
လွ်င္ပ်ဥ္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲ ဟထားတာကို ေတြ႕ရေတာ့ မာမာတစ္ေယာက္ေဘးဘီၾကည့္ကာ လွစ္ခနဲ အထဲသို႔ ဝင္
လိုက္တယ္။
ဒါကိုေတြ႔လိုက္သည္က ေအာင္ကို။ ကိုခ်ဳိႀကီးဆုိင္က စာေရးမ အခ်ိန္မေတာ္မွ ဆိုင္ထဲသို႔ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္
ႏွင့္ ဝင္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို ေန႔တုိင္း ေအာင္ကို ေတြ႔ေနက်။ ေကာင္မေလး ဘာလုပ္မလို႔လဲ။
ေအာင္ကိုဖင္တႂကြႂကြ ျဖစ္လာသည္။ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ဝင္လိုက္သြားၿပီး ေခ်ာင္းလို႔မျဖစ္။ ခဏေနမွဝင္၍ေခ်ာင္းမည္
ဟုေအာင္ကိုေတြးလိုက္သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ေတာ့…
ႏွစ္လုံးေကာ္မ႐ွင္ႏွင့္ေရာင္းေသာ မစိန္ေအး ဆန္အိတ္ႏွစ္လုံးေပၚတြင္ကားယားႀကီး ၿဖဲထိုင္ကာ ကိုတုတ္
ႀကီးက ဒူးေထာက္လိုးေနသည္။ နီက်င့္က်င့္ မီးလုံးက ခပ္ေဝးေဝးတြင္႐ွိေနေပမယ့္ သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္ေနရသည္။
မစိန္ေအး၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဧရာမ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီး ပင့္လွန္ထားေသာ ဘရာစီယာၾကားက ထြက္ေပၚေနသည့္
ႏို႔ႀကီးေတြမွာလည္း ေဖာင္းတင္း၍ေနသည္။
“ စိတ္ညစ္လိုက္တာဟယ္….”
လီးမဲမဲႀကီးကို မစိန္ေအးက ကိုင္၍သြင္းေပးရင္း ေဘးဘီကို ၾကည့္သည္။ လူမိသြားမည္ကို စိုးရိမ္ေနျခင္း
ျဖစ္သည္။ ကိုတုတ္ႀကီး၏ လီးမွာ မဲနက္ေနၿပီး အေမႊးေတြမွာထူထဲလွသည္။ လုံးပတ္ႀကီးမွာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးအလား
ေျပာင္တင္းေနသည္။ ဒစ္ႀကီးက ၿပဲလန္ေန၏။
“ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ.. ကိုတုတ္ရဲ႕…”
မစိန္ေအး၏အသံမွာ သိသိသာသာႀကီး တုန္ရင္လိႈက္ေမာေနသည္။ ကိုတုတ္ႀကီးက ဖင္ႀကီးကိုႂကြလ်က္
လီးကိုဖိသြင္းရင္း တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္စိန္ေအး၏ႏို႔ႀကီးေတြကိုဆြဲလွန္ကာ စုပ္ေလသည္။
“ ႁပြတ္….ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္….အု…..အင္း……”
လီးႀကီးက ေလွ်ာခနဲ စူးစိုက္သြားသည္။ စိန္ေအးက သူမ၏ေခါင္းကိုေနာက္သို႔လွန္ခ်လိုက္သည္။ ပါးစပ္ကို
ဟ၍ တအင္းအင္း ညည္းတြားရင္း ဖင္ႀကီးကိုစေကာဝိုင္းလႈပ္ခါရမ္းေပးသည္။ ကိုတုတ္ႀကီးကလည္း အဆက္မျပတ္
ေဆာင့္လိုးရင္း ႏို႔ႀကီးေတြကိုစို႔ေပးသည္။
“ ႁပြတ္…ပလြတ္….စြပ္….ႁပြတ္……”
ေစာက္ေခါင္းထဲမွာ အရည္မ်ား ႐ႊဲနစ္ေနၿပီး လီးဝင္သြားတိုင္း အသံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။ စိန္ေအးက
အိမ္ေထာင္သည္ဆိုေပမယ့္ကေလးမေမြးဖူးေသး။ ေယာက္်ားက ကုန္ကားလိုက္သည္။ တစ္လမွာ တစ္ခါေလာက္

အိမ္ျပန္သည္။ အိမ္တြင္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနၿပီး ျပန္သြားသည္။
ဒီေတာ့မစိန္ေအးကလည္း ကိုယ့္ဝမ္းနာကိုယ္သာသိဆိုသလိုငါ့ဝမ္းပူဆာ မေနသာေတာ့လည္း စိတ္မပါခ်င္
ေယာင္ေဆာင္၍ စပယ္ယာလင္မ်ား ရွာထားရသည္။ သူ႔လင္ႀကီးထက္ေတာ့အနည္းဆုံး အလုံးအရပ္ေတာ့သာမွာ
ေပါ့။ ကိုတုတ္ႀကီးက အေတြ႔ေကာင္းသည္။ လီးႀကီးေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္လာတုိင္း ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ခံ၍ေကာင္း
လွသည္။
“ ေကာ့ေပး…စိန္ေအးရဲ႕….ေကာ့….”
“ ေကာ့ေနတာပဲေတာ့…ကိုတုတ္ရဲ႕.. ဒီမွာ ေသေတာ့မယ္… အင္း..ဟင္း…ဟင့္…”
“ အား..အား…..ေကာင္းလိုက္တာ စိန္ေအးရယ္… အီး…..”
“ ႁပြတ္…ဖြတ္….စြပ္….ႁပြတ္……..”
“ အ…အေမ့…အမေလး……ေကာင္းလိုက္တာ…ကိုတုတ္ရယ္…အင္း…ဟင္း…….အ….”
စိန္ေအးက ေကာ့ထိုးလိုက္၊ စေကာဝုိင္း ဝိုင္းေပးလိုက္ျဖင့္ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးေနသည္။ ကိုတုတ္ႀကီး
ကလည္းဒလၾကမ္းေဆာင့္လိုးေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လိုးေနသည္ကဆုိင္၏အတြင္းဘက္က်က်တြင္ဆိုင္ေရွ႕
ဖက္ႏွင့္ ေနာက္ဖက္ျခားထားေသာ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ရႈိးေက့စ္ႀကီးကတစ္ဖက္အျခားတစ္ဖက္က မ်က္ႏွာၾကက္ထိ
လုလုျဖစ္ေနေသာ ဆန္အိတ္ပုံႀကီး၏ ေနာက္ဖက္ၾကမ္းျပင္တြင္ခ်ထားေသာ ဆန္အိတ္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္လုိးေနၾက
ျခင္းျဖစ္သည္။
မစိန္ေအး၏ ေပါင္ႀကီးေတြက ေဖြးေဖြးႏုႏုႏွင့္ ႀကီးမားလွသည္။ ဖင္သားႀကီးမ်ားက ေဘးသို႔ကားထြက္ေန
သည္။ကိုတုတ္ႀကီးေဆာင့္လိုးခ်လိုက္တိုင္းအိခနဲ အိခနဲ ျပားခ်ပ္သြားသည္။ မစိန္ေအး၏ စအိုဝေလးမွာ ႐ြဲ႔သြားလိုက္
ၿပဲခနဲ ျဖစ္သြားလိုက္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနသည္။ ႀကီးမားေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ခုံးခုံးႀကီး ပိျပားသြားသည္အထိ
ကိုတုတ္ႀကီးက သူ႔လီးႀကီးကိုအဆုံးအဆုံးထိလုိးသြင္းေနသည္။
“ အီး…အ…အီး……..”
မစိန္ေအးက ပါးစပ္ကိုေစ့၍ ကိုတုတ္ႀကီး ေဆာင့္ခ်လိုက္တုိင္း အီးခနဲ ေအာ္သည္။ ကိုတုတ္ႀကီးဆိုတဲ့
လူကလညး္ မိန္းမ မရွိေသာ္လည္း မိန္းမေပါင္းစုံကို လုိးဖူးသူျဖစ္သည္။ ပစၥည္းကိုလညး္ စံခ်ိန္မွီသန္မာေစရန္
နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ အၿမဲသေနသူျဖစ္သည္။ ႀကီးမားေဖာင္းကားလွသည္ဆိုေသာ မစိန္ေအး၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ
ကိုတုတ္ႀကီး၏ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း ျပားခနဲ ျပားခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားရသည္။
ဆိုင္ေနာက္ေဖးဖက္မွ နံရံ႐ွိကြဲဟေနေသာ ပ်ဥ္ျပားၾကားမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ မေထြးၾကည္တစ္ေယာက္
သူမ၏ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ကာမပေဒသာ ဗုံးေပါက္ကြဲေနသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနရသည္။
ေထြးၾကည္မွာ ကေလးအေမျဖစ္ေသာ္လည္း လင္ျဖစ္သူအရက္သမား သံေခ်ာင္းက အရက္ႏွိပ္စက္၍ သူမကိုလုိးမ
ေပးႏိုင္ခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္မကေတာ့။
အဲ လိုးေတာ့လိုးသည္ထည့္သည္ႏွင့္ၿပီးသြား၏။ တစ္ခါတစ္ေလ ခံလို႔ေကာင္းလာကာမွ သံေခ်ာင္းလီး က
ေပ်ာ့သြားသည္။ ထုိအခါ စိတ္ဆိုးဆိုးျဖင့္သံေခ်ာင္းကို သူမအေပၚမွ တြန္းခ်ေတာ့ အိပ္ယာေပၚ ပက္လက္လန္က်
သြားေသာ သံေခ်ာင္းက တေခါေခါ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ အရက္က လူကိုႏိုင္ကာ သံေခ်ာင္း ထမင္းပင္ေကာင္း
ေကာင္းမစားေတာ့သည္မွာ ၾကာၿပီ။

အခုလည္း မေထြးၾကည္ကမစိန္ေအးဘာလုပ္မလို႔လဲဆိုတာသိရ႐ုံၾကည့္ရန္လာခဲ့ေပမယ့္အရာအားလုံးကို
ေမ့သြားၿပီး ဆိုင္တြင္ထားခဲ့ေသာ ေအာင္ကိုႏွင့္ ဆိုင္ကိုလည္း သတိမရေတာ့ေပ။ မေထြးၾကည္သည္သူမ၏ေပါင္
တြင္းသားေလးမ်ားေပၚသို႔အရည္တို႔မွာ ႐ႊဲနစ္စြာ စိမ့္ယိုစီးက်ေနေလၿပီ။
ဆိုင္ထဲသို႔ မာမာလွမ္းဝင္ၿပီး ခဏမွာပင္ဆိုင္ေနာက္ဖက္ခန္းဆီမွ အသံေတြကို အတုိင္းသား ၾကားလိုက္ရ
သည္။ ၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္မစိန္ေအးႏွင့္ကိုတုတ္ႀကီးဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။ ဒါဆိုကိုခ်ဳိႀကီး ဘယ္ေရာက္ေနသ
လဲ။ ေနာက္သို႔ျပန္လွည့္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္မစိန္ေအး၏ညည္းသံနွင့္ေစာက္ေခါင္းထဲမွထြက္ေနေသာ အသံတို႔
က မာမာကို လွမ္း၍ ဆြဲထားလိုက္သည္။ အသံသာၾကားရၿပီး မျမင္ရ ျမင္ေတြ႔ခ်င္သည္။ ဘယ္ေနရာမွာ လိုးေန
သည္ကိုအတတ္သိၿပီး ျမင္ေအာင္ၾကည့္ဖို႔က မလြယ္ေပ။
တစ္ဖက္က အတြင္းႏွင့္အျပင္ကာထားေသာ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ရႈိးေက့က တစ္ဖက္က မ်က္ႏွာၾကက္ထိလု
ျဖစ္ေနေသာဆန္အိတ္ပုံႀကီး။အဲဒီႏွစ္ခုၾကားတြင္ေတာ့ဆန္အိတ္ႏွစ္အိထပ္လ်က္သား ေနရာေတာ့ရွိ၏။ ေန႔ခင္းဖက္
မာမာတို႔ ဆိုင္ေနာက္ဖက္သို႔သြားလွ်င္ ထုိဆန္အိတ္ႏွစ္အိတ္ေပၚမွ နင္း၍ေက်ာ္သြားရသည္။ အခုေတာ့မလြယ္။
ထုိဆန္အိတ္ႏွစ္လုံးေပၚသို႔တက္လိုက္လွ်င္လုိးေနေသာ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္တည့္တည့္ႀကီး ေတြ႔လိမ့္မည္။
မာမာ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ ဆန္အိတ္ႏွစ္လုံးထပ္ေပၚသို႔ လက္ေထာက္၍ အသာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
ခဏအတြင္း မာမာတစ္ေယာက္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစြာျဖင့္ ရင္ေတြပူေလာင္လာသည္။ မစိန္ေအး၏ ဆံပင္ေတြ
ေျပက်ၿပီး ေခါင္း၌ ထိုးစိုက္ထားေသာ ပလပ္စတစ္ဘီးမွာ လြင့္စင္ၿပီး ဆန္အိတ္ေတြ ေဘးသို႔က်ေန၏။ ထမီမွာ ခါးမွ
ေျပေလ်ာ့၍ ေဘးသို႔အစုလိုက္ပုံေနသည္။ ႀကီးမားအိစက္ေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ အရမ္းကိုခါရမ္းလ်က္ရွိ၏။
မာမာ အပ်ဳိစင္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ လီးအေၾကာင္း လီးအရသာ ေကာင္းေကာင္းသိၿပီးသား။ ခံစားရတဲ့အရသာ
ကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ဒါေပမယ့္ ခံဘူး႐ုံသာရွိၿပီး စိတ္တိုင္းက် ေက်နပ္ေအာင္ေတာ့ မခံခဲ့ရပါ။ အခုၾကည့္
ေနရင္း ကိုတုတ္ႀကီးေရွ႕ ေျပးဝင္၍ လီးကိုဆြဲကာ သူမေစာက္ပတ္ထဲ ထည့္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္အထိစိတ္ေတြ ထလာ
သည္။
ဆန္အိတ္ႏွစ္လုံးေပၚ ေထာက္ထားေသာ လက္က ေညာင္းလာသျဖင့္ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေမွာက္လိုက္ကာ
မ်က္ႏွာကို ေစာင္း၍ၾကည့္သည္။ ေျခေထာက္က ၾကမ္းျပင္တြင္ေထာက္လ်က္ ေနာက္တည့္တည့္မွ ၾကည့္လ်င္
မာမာသည္ဆန္အိတ္ေပၚ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ထားသည့္ပုံစံျဖစ္ေနသည္။
လိုးေနေသာ နွစ္ေယာက္မွာလည္း ကိုတုတ္ႀကီးက ပညာသားပါသည္။ အေမာမခံ မစိန္ေအးတစ္ေယာက္
ကာမရွိန္ျပင္းျပင္းထန္ထန္တက္လာမွန္းသိသည္ႏွင့္ လီးကို အဆုံးထိထိုးမသြင္းေတာ့ဘဲ တစ္ဝက္မွ်ျဖင့္ မစို႔မပို႔
ေလး ထိုးထည့္ကာ လုိးေပး၏။ မစိန္ေအးတစ္ေယာက္အားမလုိအားမရ ျဖစ္လာသည္။ မ႐ွက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဖင္ႀကီးကို
တအားေျမႇာက္ႂကြကာ ေအာက္မွတအားႀကီး ေကာ့ေဆာင့္ေဆာင့္လာသည္။ ပါးစပ္မွလည္း
“ အား….အမေလး…အင့္…ဟင့္….ဟင္း..အိုး……အား…..အိ…” ဟူ၍ ခံစားရခက္သည့္ ညည္းညဴသံမ်ဳိးစုံ
ထြက္ေန၏။
မစိန္ေအး၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ဖင္ခုထိုင္ထားေသာ ဆန္အိတ္ေဒါင့္စြန္းႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုတ္ကိုင္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံး ခါရမ္းေနသည္။
မာမာတစ္ေယာက္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္လာသည္။ လွ်ာေလးကိုထုတ္
၍ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးေနရ႐ုံမွ်မက ခဏခဏလည္း တံေတြး မ်ဳိခ်ေနမိသည္။ ခဏအၾကာတြင္
ကာမ ဆိပ္က တက္လြန္းမက တက္လာၿပီး ခုေန လီးတစ္ေခ်ာင္း ေစာက္ပတ္ထဲ ထည့္လိုက္သည္ႏွင့္႐ႊဲခနဲ ၿပီးမ်ား
သြားမလားေတာင္မသိဟုေတြးေနမိသည္။ မခံစားႏိုင္ေတာ့လြန္း၍ မာမာ သူမ၏ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုက္၍
ထားလိုက္ရသည္..။
* * * * *
ဆိုင္ထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ေအာင္ကို သေဘာေပါက္သြားသည္။ လူကသာ
အသက္အစိတ္ပဲရွိေသးတာ အေတြ႕အႀကဳံက ရွိသင့္သေလာက္ရွိသည္။ ေဂၚလီပင္ႏွစ္လုံးထည့္ထားသည္။
သူ႔ေရွ႕မွ ဖင္ပူးေထာင္း ေထာင္ၾကည့္ေနေသာ မာမာကို ေနာက္မွၾကည့္ရင္း လီးေတာင္လာကာ မေနႏိုင္
မထုိင္ႏိုင္ျဖစ္လာသည္။ တေျဖးေျဖး အနားသို႔ တုိးသြားရင္း လက္တစ္ကမ္း အကြာအေရာက္တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး
ပုဆိုးလွန္လိုက္သည္။ေရွ႕မွမာမာကိုမထိရဲျပန္။ျပႆနာတက္လွ်င္ခက္မည္။ေန႔စဥ္ေတြ႕ကာလီးေတာင္ေနရသည့္
မာမာ၏ဖင္ႀကီးက ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ေအာင္ကိုအသက္႐ွဴသံေတြ ျပင္းလာသည္။
လက္တစ္ဖက္ျဖင့္လီးကိုကိုင္၍ အာသာေျဖရန္ဂြင္းတုိက္သည္။ တိုက္ရင္း တိုက္ရင္း ကာမဆိပ္တက္လာ
ေတာ့ လူက ရဲလာသည္။ ေအာင္ကို ေရွ႕သို႔တိုးၿပီး တုန္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ မာမာ့ထမီကို မတင္လိုက္
သည္။ မာမာသိလုိက္သည္။ ကိုခ်ဳိႀကီး ေရာက္လာၿပီး သူမျဖစ္ေနပုံကို ေနာက္မွၾကည့္၍ မေနႏိုင္ျဖစ္လာပုံရသည္။
လွည့္ၾကည့္၍မျဖစ္။ ဒီမွာကလည္း ခံစားေနရတာ အရည္ေပ်ာ္လုၿပီ။ လွည့္ၾကည့္မွ မလုပ္ျဖစ္ဘဲျဖစ္သြားအုံးမည္။
မာမာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ေနလိုက္ၿပီး သူမ၏တံေတာင္ဆစ္ေလးႏွစ္ဖက္ကို အသာ႐ုတ္ကာ ဆန္အိတ္ေပၚ
တြင္ေထာက္လိုက္ၿပီး အားျပဳလုိက္ကာ ကိုယ္ကိုေတာင့္ထားလိုက္သည္။
ထဘီက ခါးေပၚကိုလန္တက္သြားေတာ့ေဖြးအိေနေသ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကားမွေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး
မ်ားက ခပ္စူစူေလး ေနာက္သို႔ထြက္ေနသည္။ ၾကည့္ရင္း လီးက တဆတ္ဆတ္ျဖစ္သြားၿပီး အေရထြက္ခ်င္သလို
ျဖစ္သြားရသည္။ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု သေဘာထားကာ မာမာ၏ခါးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္
အသာထိန္းကိုင္ကာ လီးကိုဆတ္ခနဲ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။
မတရားျဖစ္ေနေသာ အေရမ်ားေၾကာင့္လီးက ေလွ်ာခနဲျဖစ္ကာ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ၾကားမွတဆုံး တုိးဝင္
သြားသည္။ ေအာင္ကို၏လီးရင္း ဆီးခုံႏွင့္ မာမာ၏ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းတို႔ ထိရိုက္မိခ်ိန္တြင္အ ဟူေသာ ရွတတ
အသံေလးျဖင့္မာမာ၏ေခါင္းေလး ေထာင္သြားသည္။
အေျခအေနကိုခ်က္ခ်င္းသိသြားေသာ ေအာင္ကိုက မာမာ၏တင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကိုအားပါးတရ ဆုတ္ကိုင္
ကာ တစ္ခ်က္ခ်င္း စီးစီးပိုင္ပိုင္အားျဖင့္ ေဆာင့္လိုးသည္။ အံမယ္သူကလည္း မေခပါလား ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ
ဖင္ႀကီးေတြကိုေနာက္သို႔ေဆာင့္၍ ေတာင့္၍ ေကာ့ေပးေနသည္။
မာမာအႀကိဳက္ေတြ႕သြားသည္။ သူမစိတ္ႀကိဳက္လီးကို အခုမွေတြ႔ရၿပီဟု ေတြးမိသည္။ လီးကလည္း မာ
လိုက္သည္မွာ မေျပာႏွင့္ေတာ့၊ သံေခ်ာင္းအလားပင္၊ အရွည္ကလည္း ေဆာင့္တိုင္းေဆာင့္တိုင္း သားအိမ္ဝကိုထိ
သည္။ လုံးပတ္ကလည္း သူမေစာက္ေခါင္းႏွင့္ဆိုလွ်င္ဓါးအိမ္ထဲ ဓါးထုိးစြပ္ထားသလိုကြက္တိျဖစ္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့လီးႀကီးက ပူေႏြးေႏြးႀကီး၊ ေနာက္သို႔ေကာ့ေပး႐ုံမွ်မက အံႀကိတ္၍ သူမ၏ေစာက္ေခါင္းထဲမွလီးကို
ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္။ အလိုးခံရင္းမွႏို႔ေတြ အကိုင္ခံခ်င္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ခုေတာ့ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေသး ေနာက္က
ေဆာင့္အားက တအားသြက္၍ တအားျပင္းလာသည္။ ၿပီးခ်င္လာပုံရသည္။ မာမာလည္း စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာ အထြတ္
အထိပ္ေရာက္ေရးအတြက္စိတ္ကိုႏွစ္ထားလိုက္သည္။
ေဂၚလီက လီးတန္အေပၚတစ္လုံး ေအာက္ဖက္မွာတစ္လုံးျဖစ္၍ ခုလိုဖင္ကုန္း၍လိုးခံရခ်ိန္တြင္လီးေအာက္
ဖက္ေဂၚလီက ေစာက္ေစ့ကို ဖိဖိသိပ္ေနသည္။ တင္းကနဲ တင္းခနဲျဖစ္ရင္း မာမာ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တုန္ရင္ရင္
ျဖစ္လာသည္။ ခဏအတြင္းမွာပင္လီးက တဆုံးေဆာင့္သြင္းလိုက္ရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ

႐ုန္းကာ သုတ္ေရမ်ား ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ ျပင္းလိုက္သည့္အ႐ွိန္၊ ေႏြးလိုက္သည့္လေရေတြ။
အ…ခနဲ အ..ခနဲ ျဖစ္သြားရင္း လီးႀကီးကိုေစာက္ေခါင္းျဖင့္ဆုတ္ဆုတ္ဆြဲကာ မာမာတစ္ကိုယ္လုံး ရမ္းခါ ၍
ၿပီးသြားရေတာ့သည္။ ခဏေနၿပီး ေနာက္ကလူက လီးကိုဆြဲထုတ္သည္။ လူကိုအေခ်ာင္ဝင္လိုးၿပီး ေျပးေတာ့မည္။
ဒီလိုလူမ်ဳိးက ဇာတ္လမ္း မရွည္တတ္ၾက။ မာမာေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ဒါမ်ဳိးအျဖစ္မခံႏိုင္သူ႔လီးအကၽြတ္မွာပင္
မာမာက ဆတ္ခနဲလွည့္ကာ လက္ကိုဖမ္းဆြဲသည္။
“ ဟင္……..”
သူမထင္ထားသလို သူေဌး ကိုခ်ဳိႀကီး မဟုတ္။ တစ္ေနကုန္ဆိုက္ကားေပၚတြင္ထိုင္ကာ ငိုက္ေနတတ္သည္
ကိုေန႔တုိင္းေတြ႔ေနရသည့္သူ။ မာမာ နာမည္မသိ။ လူက အဓိက မဟုတ္။ လီးက အဓိက။ သူမလုပ္ေကၽြးခ်င္လည္း
လုပ္ေကၽြးပါရေစ။ ဒါက မိန္းမတိုင္း၏စိတ္။
လက္ကိုလွမ္းအဆြဲခံလိုက္ရေတာ့ေအာင္ကိုလန္႔သြားသည္။ ဒီေလာက္ႏွင့္ဇာတ္လမ္းအျပတ္မခံႏိုင္ေသာ
မာမာကလည္း သူမ၏ထဘီေအာက္နားစေလးျဖင့္ေအာင္ကို႔လီးႀကီးကိုတယုတယေလး သုတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့
ေအာင္ကို႔မ်က္ႏွာကိုတည့္တည့္ၾကည့္၍ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း ရွက္စႏိုးပုံစံျဖင့္ေခါင္းကိုငုံ႔လုိက္ကာ ေအာင္ကို႔ကို
လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
သူမ၏ေရွ႕မွ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ျဖင့္ မသြားခ်င္သြားခ်င္ ထြက္သြားေသာ ေအာင္ကိုတစ္ေယာက္
မနက္က်ရင္လမ္းထိပ္မွလာၿပီး ေစာင့္ေနမွာ ေသခ်ာေၾကာင္း မာမာ ေတြးလိုက္မိေတာ့သည္။
* * * * *
ေအာင္ကိုက ေ႐ွ႕ကအထြက္မာမာက သူ႔ေနာက္နားက ခြာ၍ထြက္သည္။ ေအာင္ကို ကြမ္းယာဆိုင္ေပၚသို႔
တက္လိုက္ခ်ိန္တြင္မာမာက ေမွာင္ရိပ္ထဲမွေန၍ လမ္းတစ္ဖက္ျခမ္း႐ွိကားဂိတ္ရွိရာသို႔ေလွ်ာက္သြားေနၿပီ။
ကြမ္းယာဆိုင္သုိ႔ ေအာင္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီးသည္အထိေထြးၾကည္က ေပၚမလာေသး။ ေအာင္ကိုမွာလည္း
ေခ်ာေခ်ာလွလွပစၥည္းေကာင္းေကာင္းႀကီးကိုလုိးလိုက္ရတာမွန္သည္။ ဒါေပမယ့္ကသုတ္ကယက္ျဖင့္လုိးလိုက္ရ၍
အားမရ။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ႀကဳံလာႏိုင္ေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္တြင္ ေအာင္ကို၏လီးက အားမရေသး၍
ေတာင္မတ္ေနဆဲ။ စိတ္ထဲကလည္း မေက်နပ္ခ်င္ေသးေပ။
ခဏေနေတာ့ ေထြးၾကည္ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေအာင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေထြးၾကည္တစ္ေယာက္အမူ
အယာေတြ ပ်က္ၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း နီရဲကာ ထူအမ္းအမ္း ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင္ကိုသေဘာေပါက္လုိက္ၿပီ။
ေထြးၾကည္ကို ၾကည့္ရင္း ေအာင္ကို၏လီးက တဆတ္ဆတ္ျဖစ္လာျပန္သည္။
“ ေအာ္… ေအာင္ကို…ဆိုင္သိမ္းေတာ့မယ္ဟာ… ငါ့ကိုလိုက္ပို႔….”
အသံက အာေခါင္ေျခာက္သံႏွင့္အက္တက္တက္ျဖစ္ေနသည္။ ေထြးၾကည္ျပန္အလာလမ္းတြင္ကိုခ်ဳိႀကီး
၏ ဘင္ကားေလးကိုေတြ႔ရသည္။ ကားေပၚတြင္အိဆိုေသာ ေကင္မေလးႏွင့္အိ၏ မိဘမ်ား အေဒၚမ်ား မိသားစုကို
ေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္ေထြးၾကည္၏စိတ္ထဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ကိုခ်ဳိႀကီး တစ္ေယာက္ေကာင္မေလးကိုအတည္ႀကံတာဘဲ
ဟုေသခ်ာေပါက္ေတြးသည္။
ေထြးၾကည္ႏွင့္ ေအာင္ကိုတို႔အ.ထ.က ေက်ာင္းဝန္းအေရွ႕ ေရာက္လာသည္။ ေက်ာင္းဝန္းထဲတြင္လူတစ္
ရပ္သာသာ ကံ့ေကာ္ပင္မ်ား ရွိေနသည္။
“ ေအာင္ကို ….ရပ္အုံးဟာ… ငါ ကံ့ေကာ္ၫြန္႔ခူးလုိက္အုံးမယ္…”

ဆိုက္ကားကိုရပ္၍ ေထြးၾကည္၏ေနာက္သို႔ေအာင္ကိုပါ လုိက္သြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္..
“ ေအာင္ကိုေရ… လုပ္ပါအုံးဟ… ငါ့အက်ႌထဲ ဘာေကာင္ဝင္သြားလဲ မသိဘူး…”
ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာရင္း ေထြးၾကည္က သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွာဝတ္ထားေသာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း တီရွပ္ကို ေခါင္းေပၚမွ
လွမ္၍ ခၽြတ္လိုက္သည္။ အသားျဖဴသူမို႔ဝတ္ထားေသာ ေဘာ္လီေအာက္မွ ႐ုန္းကန္ထြက္ေတာ့မေယာင္ႏို႔အုံႀကီး
ေတြက ျဖဴေဖြးႏုဖတ္၍ ေနသည္။
ေအာင္ကိုက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္ၿပီး ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ေဘာ္လီအက်ႌကိုဆြဲလွန္ကာ လက္တစ္
ဖက္ႏွင့္သူမခါးကိုဖက္လိုက္ရင္း ႏို႔တစ္လုံးကိုဖိ၍စို႔ပစ္လိုက္သည္။
“ ဟဲ့….အို….ေအာင္ကို….. မ…မလုပ္နဲ႔……အို…..အို…..”
မလုပ္နဲ႔ဟုသာ ေျပာသည္။ ေထြးၾကည္က သူမ၏ ရင္ဘတ္ကို ေအာင္ကို၏ပါးစပ္ထဲသို႔ အတင္းဖိကပ္ေပး
ေနသည္။ ေအာင္ကိုက ႏို႔ႀကီးေတြကိုလက္ျဖင့္ဆြဲၿပီး တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး အားရပါးရစို႔သည္။ ေထြးၾကည္မ်က္ေစ့
စုံမွိတ္၍ တအင့္အင္း ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင္ကို၏လက္မ်ားက သူမ၏ခါးမွေန၍ ေအာက္သို႔ေလွ်ာက်လာကာ တင္ပါး
ဆုံလုံးလုံးႀကီးေတြကိုအားပါးတရ ဆုတ္နယ္သည္။
ဒူးေတြတုန္ကာ ၫႊတ္က်လာေသာ ေထြးၾကည္ကိုေပြ႔၍ ေအာက္က ျမက္ခင္းေပၚသို႔ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္
ေတာ့ေက်ာႏွင့္ျမက္ခင္း မထိခင္မွာပင္ေထြးၾကည္က သူမ၏ေဘာ္လီအက်ႌကိုခၽြတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ျမက္ခင္း
ေပၚသို႔ လွဲမိေတာ့ ေအာင္ကိုက သူမ၏ထဘီကို ဆြဲလွန္လိုက္ေသာအခါ ေထြးၾကည္က မ်က္ႏွာေလးတစ္ဖက္သို႔
လွည့္လိုက္ရင္း ဒူးႏွစ္လုံးေထာင္ကာ ေပါင္ေတြကိုခပ္ဟဟ ကားေပးထားလိုက္သည္။
ေအာင္ကို ပုဆိုးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ၿဖဲကာ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ၿပီး တဆတ္ဆတ္
ျဖစ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကိုအေတ့ေထြးၾကည္က သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုဗိုက္ေၾကာတင္း႐ုံမွ် ေကာ့
တင္ေပးလိုက္သည္။
“ အ……အ…အင့္….ကၽြတ္…ကၽြတ္………အ……..”
လီးက တဆုံးဝင္သြားၿပီ။ ေထြးၾကည္ညည္းသည္နာ၍မဟုတ္။ ေကာင္း၍ျဖစ္ေၾကာင္း ေအာင္ကို နားလည္
သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုဆြဲညႇစ္၍ ကိုင္ကာ တုံ႔ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ ေဆာင့္လိုးသည္။
“ ႁပြတ္…ဖြတ္…….ဒုတ္….ႁပြတ္…..စြပ္……..”
နဂိုထဲက အရည္ေတြ ႐ႊဲေနၿပီးမို႔ လီးဝင္သြားသံ တႁပြတ္ႁပြတ္ထြက္ေပၚလာသည္။ ေထြးၾကည္က မ်က္လုံး
စုံမွိတ္ၿပီး သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႏို႔ေတြဆြဲကိုင္ထားေသာ ေအာင္ကို၏ လက္ႏွစ္ဖက္ေပၚကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္
လိုက္ၿပီး ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးကိုလုံးခနဲ လုံးခနဲ ေကာ့ေကာ့တင္၍ အားပါးတရ အလုိးခံသည္။
“ ႁပြတ္….ဒုတ္….ဘြတ္….စြပ္…အ….ဟင္းဟင္း…ျဗစ္…ကၽြတ္..ကၽြတ္… အမေလး.. ေနာ္…..ဟင့္..ဟင့္……
အ…….အ………”
ေထြးၾကည္အသံမ်ဳိးစုံထြက္၍ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္။သူတို႔လုိးေနၾကတာကေက်ာင္းအုတ္နံရံအတြင္း
ဖက္မွာမို႔လူမျမင္ႏိုင္၍ လြတ္လပ္ေနသည္။
“ လုပ္…လုပ္….နာနာေလး လုပ္စမ္းပါ…အင္း ဟင္း….ျဗစ္….ႁပြတ္…..စြပ္…ဖြတ္..ဒုတ္…..အီး…..အ…..အ”

မခံရတာၾကာလို႔လား မသိ၊ ေထြးၾကည္ၿပီးခ်င္လာသည္။ ေအာင္ကို၏ လီးေပၚမွေဂၚလီေတြကလည္း ေထြး
ၾကည္၏ ေစာက္ေစ့ျပဴးျပဴးႀကီးကိုဖိသိပ္ေနသည္။
“ ႁပြတ္….ဒုတ္…ျဗစ္…..ဖြတ္….အား….အေမ့…..အ…အ.အီး……ကၽြတ္…အမေလး….အား………”
ေထြးၾကည္ေအာင္ကိုအား ဆြဲယူ၍ သိမ္းႀကဳံးဖက္လိုက္ရင္း ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ ေကာ့ေကာ့တက္သြားသည္။
ေစာေစာကမာမာအားလိုး၍တစ္ခ်ီၿပီးထားေသာေအာင္ကိုကမၿပီးေသး၊ဆက္ရအုံးမည္။ မွိန္းေနၿပီးမွေထြးၾကည္က
မ်က္လုံးေလး ႏွစ္လုံးဖြင့္ၾကည့္ၿပီး အရည္လဲ့ေနေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္…
“ ေအာင္ကိုရယ္….ေကာင္းလိုက္တာဟယ္… ငါ့ကို ပစ္မထားပါနဲ႔ေနာ္….” ဟူေသာ အသံ႐ွတတေလး က
လိႈက္ေမာစြာ ထြက္ေပၚလာပါေလေတာ့သတည္း…။
ၿပီးပါၿပီ။

​ေက်းဇူးတံု႔ျပန္​​ေသာ အ​ေနျဖင္​့ ​ေၾကာ္​ျငာ​ေလးမ်ားကို နွိပ္​​ေပးၾကပါ​ေနာ္​။စာအုပ္​မ်ား​ေန႔တိုင္​း အသစ္​တင္​​ေပးပါတယ္​။အင္​တာနက္​ဖြင္​့ထားဖို႔လိုပါတယ္​၊​ေန႔တိုင္​း ဝင္​​ေရာက္​ၾကည္​့ရႈႏုိင္​ပါတယ္​။